Wojna prusko-austriacka (1866) - przyczyny, skutki

Wojna między Prusami a Austrią miała swoje korzenie w rywalizacji o przewodnictwo w Związku Niemieckim. Do zbrojnego konfliktu wytrwale dążył Otto von Bismarck, uważając, że do zjednoczenia Niemiec (pod przewodnictwem Prus) może dość jedynie, gdy powołany w 1815 r. Związek Niemiecki zostanie rozwiązany oraz gdy zostanie pokonana główna rywalka o wpływy - Austria.  Już w roku 1864 wykorzystał  wywołany wcieleniem Szlezwiku do Danii konflikt z Danią, aby wzmocnić pozycję Prus w Związku Niemieckim. Udało mu się to idealnie, co tylko zaostrzyło konflikt z Austrią. Przygotowując się do walki, zapewnił sobie neutralność Francji. W roku 1866 Prusy wypowiedziały Austrii wojnę.

Państewka niemieckie podzieliły się na dwa obozy - austriacki oraz pruski. Decydująca była bitwa, rozegrana 3 lipca 1866 roku, pod Sadową. Armią pruską dowodził Helmut von Moltke. Klęska Austrii była zupełna, ale Bismarck nie narzucił pokonanej ciężkich warunków pokojowych - pomimo nacisków ze strony polityków, szczególnie pruskich. Nie zależało mu na złamaniu wielkiej monarchii.

Bismarck zrobił ogromny krok w stronę scalenia państewek niemieckich - w roku 1866 na miejsce rozwiązanego Związku Niemieckiego, utworzono Związek Północnoniemiecki, któremu przewodniczyły Prusy. Było to najważniejsze postanowienie pokoju, podpisanego w Pradze. Dodatkowo Austria zrzekła się praw do Szlezwiku oraz Holsztynu (wpływy pruskie były tu już widoczne), a także poniosła koszty wojenne, ale jedynie w połowie. Łagodne potraktowanie Austrii będzie miało konsekwencje w roku 1870, gdy rozpocznie się wojna francusko-pruska, a Austria nie będzie starała się wziąć odwetu na Prusach.