Anton van Dyck - biografia, życiorys

Antoon van Dyck, jeden z najsłynniejszych malarzy późnego baroku, urodził się w 1599 roku w Antwerpii. Z pochodzenia był Flamandczykiem, jego ojcem był kupiec, matką – hafciarka. Bardzo szybko odkryto u niego talent malarski. W 1609 roku rozpoczął edukację malarską u barokowego malarza Hendrika von Balena, która trwała trzy lata. Po jej zakończeniu van Dyck dostał się do pracowni mistrza Rubensa w Antwerpii.

Z czasem wybitny malarz przestał był uczniem Rubensa, a stał się jego równoprawnym partnerem i współpracownikiem. Tytuł malarski artysta otrzymał w 1618 roku. Po tym wydarzeniu jego kariera malarska szybko się rozwijała. Od 1622 do 1627 roku mieszkał we Włoszech, w Genui portretował rodziny patrycjuszowskie. Po powrocie do rodzinnego miasta tworzył przede wszystkim dzieła o tematyce religijnej oraz portrety. Tworzył między innymi dla kościołów w Antwerpii, Courtrai i Termode. W 1636 roku opublikował cykl portretów sławnych ludzi, który został zatytułowany „Ikonografia van Dycka”.

Jego malarstwo długo broniło się przed oskarżeniami o wtórność wobec malarstwa Rubensa. Cechuje je przede wszystkim niezwykły koloryt, temperament oraz emocjonalność. Duży wpływ na życie van Dycka miała praca na dworze Karola I, którą rozpoczął w 1632 roku. Niedługo potem otrzymał tytuł szlachecki i przeprowadził się do wiejskiej posiadłości Eltham. W 1640 roku pojął za żonę angielską szlachciankę, Mary Ruthven. Małżeństwo nie trwało długo- – Antoon van Dyck zmarł w 1641 roku. Jego ciało spoczęło w londyńskiej katedrze św. Pawła.

Tworzył przede wszystkim dzieła o tematyce mitologicznej: „Samson i Dalija” (1620), „Wenus z kuźni Wulkana (1630), „Amor i Psyche” (1639), obrazy o tematyce religijnej: „Święty Hieronim” (1618), „Pojmanie Chrystusa” (1620), „Koronowanie cierniem” (1619) oraz portrety: „Portret konny Karola V” (1620), „Portret kardynała Bentivoglio” (1622), „Portret lordów Johna i Bernarda Stuartów”(1638).