William Szekspir „Romeo i Julia” - bohaterowie. Charakterystyka

Tytułową bohaterką tragedii Szekspira jest Julia. Ta czternastoletnia dziewczyna należy do rodziny Kapuleti. Cechowała ją wspaniała uroda, a Romeo mówił o niej w następujący sposób: „Jak brylant w uchu etiopskiej królowej: / Skarb zbyt bogaty na ten świat jałowy! / Jak śnieżny gołąb wśród kawek, tak ona / Odbija blaskiem od rówieśnic grona.”

Bohaterkę początkowo można postrzegać jako osobę cichą i posłuszną woli rodziców. Jednakże moment, w którym poznała swego ukochanego, odsłonił zupełnie inne cechy jej osobowości. Okazała się postacią zdecydowaną i gotową na podjęcie wielu wyrzeczeń, byle tylko móc być z Romeem. Uczucie spowodowało także, że Julia odważyła się sprzeciwić rodzicom i postanowiła wziąć potajemny ślub z członkiem Montekich.

Chociaż bohaterka znalazła się w potężnym uścisku miłości, nie brakowało jej zdrowego rozsądku. Od początku wiedziała czego chce i postawiła ukochanemu warunek, iż będzie z nim tylko wtedy, gdy wezmą ślub. Julia, chociaż bezwzględnie zakochana, nie była wolna od rozterek. Miała wątpliwości co do uczucia, którym obdarzyła przedstawiciela wrogiego rodu. Wiedziała, że rodzicom na pewno się to nie spodoba.

Uczucie, jakim Julia darzyła Romea, było szczególne. Potężna miłość spowodowała nie tylko to, iż była ona w stanie wyrwać się spod władzy Kapuletich, a nawet wybaczyć Romeowi uśmiercenie krewnego, ale także dała jej odwagę na to, by popełnić samobójstwo obok nieżyjącego ukochanego, co można odczytać jako najlepszy dowód szczególnego uczucia.

Najważniejszym bohaterem dzieła Szekspira jest Romeo – szesnastoletni, dobrze zbudowany i noszący modny, francuski strój – członek rodu Montekich. Początkowo pogrążony jest w smutku po odrzuconej miłości, którą ofiarował Rozalinie. Przełomowym momentem dla niego jest chwila, kiedy dane jest mu zobaczyć Julię. Właśnie wtedy młodzieniec przekonuje się, że jeszcze nigdy nie kochał kogoś prawdziwą miłością.

Romeo to postać pełna życia, inteligentna i zabawna. Uśmiech może budzić jego szybka zmiana nastroju – najpierw chciał żegnać się z życiem na skutek nieudanej miłości, a później ponownie odnalazł chęć do życia (także w miłości). Wielokrotnie potrafi on dokonać trafnej analizy rzeczywistości i wyciągnąć należyte wnioski. Kiedy wraz z przyjaciółmi spotkał Tybalta, nie chciał walczyć z krewnym ukochanej. Niestety okazało się to złym rozwiązaniem, gdyż z ręki oponenta zginął Merkucjo – przyjaciel Romea. Młodzieniec znalazł się więc w opłakanej sytuacji – musiał bronić honoru rodziny, stając do walki z krewnym ukochanej.

Główny bohater to także postać niezwykle popędliwa, często działająca bez uprzedniego przemyślenia swoich czynów. Przykładem takiego postępowania może być moment, kiedy po zabiciu Tybalta, Romeo chciał popełnić samobójstwo. Od zamiaru odwiódł go ojciec Laurenty. Także śmierć głównego bohatera była wynikiem jego popędliwości – wypił on truciznę, nie wiedząc, że ukochana jest pod wpływem specyfiku symulującego śmierć.

Romeo darzy Julię niezwykle silnym uczuciem. To właśnie z jej względu chciał unikać konfliktów z przedstawicielami wrogiego rodu, narażając na ujmę swój honor – jedną z najważniejszych wartości w jego życiu. Dla Julii gotów był także ponieść śmierć, co udowodnił, wypijając truciznę.

Ważną postacią występująca w dziele Szekspira jest ojciec Laurenty. Ten starszy człowiek, należący do zakonu franciszkanów gotów był uczynić wszystko, byle połączyć ze sobą parę głównych bohaterów, a co za tym idzie – połączyć zwaśnione rody. Wiele czasu poświęcał swojej uprawie ziół, na których znał się jak mało kto. Chociaż miał dobre intencje, w decydującym momencie sprawił zawód i zostawił Julię samą, co zaowocowało wielką tragedią.

Kapuleti to ojciec głównej bohaterki – Julii. Jak każdy przedstawiciel tego rodu, także i on nienawidzi Montekich. Można odnieść wrażenie, że to postać rozważna (uważa, że Julia ma czas na ślub, nie forsuje małżeństwa z Parysem). Jednakże bohater ten daje się poznać jako człowiek obłudny i apodyktyczny.

Pani Kapuleti jest matką głównej bohaterki. Nie ukrywa ona swojej nienawiści do Montekich. Za wszelką cenę chce zeswatać córkę z Parysem.

Marta jest opiekunką Julii. To rubaszna i zabawna kobieta, z którą dziewczyna ma bardzo dobry kontakt.

Monteki jest ojcem Romea. To przeciwieństwo pana Kapuletiego. Dba on o swe dziecko i stara się obdarzyć go zrozumieniem. Jednakże tradycja wymaga tego, by nienawidził Kapuletich.

Pani Monteki jest uległą żoną, która nie potrafi sprzeciwić się mężowi. Szczególnym uczuciem darzy syna.

Merkucjo jest krewnym księcia Escalusa i wiernym przyjacielem Romea (chociaż nie należał do tego samego rodu). To postać niezwykle żywa i zabawna, przy tym doskonały szermierz. Jego monologi wprowadzają do utworu momenty komiczne. Merkucjo zginał zamordowany przez Tybalta w ulicznej walce, w której bronił honoru Romea.

Tybalt to krewny Kapuletów. Postać mściwa, kłótliwa i wybuchowa. Po uśmierceniu Merkucja, zginął on z ręki Romea.

Benvolio jest kuzynem Romea. To postać stonowana i spokojna. Jeśli tylko się da, to woli uniknąć walki niż mieszać się w kolejne starcia między przedstawicielami zwaśnionych rodzin.