Andrzej Bobkowski - biografia, życiorys

Andrzej Bobkowski to dwudziestowieczny pisarz i eseista. Urodził się w 1913 roku w Austrii jako syn oficera. Gimnazjum ukończył w Krakowie, a następnie kontynuował edukację w warszawskiej Szkole Górniczo-Hutniczej. 

Literacki debiut Bobkowskiego ma miejsce w 1935 roku - na łamach czasopisma „Tempo dnia” ukazuje się wówczas krótka humoreska. Przed II Wojną Światową pisarz wraz z żoną emigruje do Francji. W czasie wojny pracuje jako robotnik w fabryce amunicji. W czerwcu 1940 roku jest zmuszony do ewakuacji na południe Francji - przemyślenia z późniejszego okresu życia zawiera w swojej najsłynniejszej książce zatytułowanej „Szkice piórkiem”. 

„Szkice piórkiem” to dziennik pisarza, w którym Bobkowski spisuje swoje przeżycia w latach 1940 - 1946. Główny trzon książki stanowią zapiski z samotnej podróży z południa Francji do Paryża. Jedynym dostępnym środkiem lokomocji - w targanej wojennym okrucieństwem Francji - był rower. Celem podróży było - nie tyle dotarcie do stolicy Francji - ile połączenie się z żoną, która pozostała w Paryżu. Kiedy udaje mu się wrócić, wraz z żoną starają prowadzić się normalne życie, jednocześnie pomagając innym w okupywanym mieście. Na łamach dziennika Bobkowski porusza także takie zagadnienia jak umiłowanie wolności każdego człowieka oraz niechęć do wszelkich ideologii. 

Po wojnie rozpoczyna pracę w redakcji pisma „Razem Młodzi Przyjaciele”. Współpracuje z Józefem Czapskim i z Jerzym Giedroyem. Rozpoczyna także aktywną działalność publicystyczną, jego artykuły, eseje i wypowiedzi ukazują się na łamach Kultury, Wiadomościach Londyńskich, Twórczości czy Tygodniku Powszechnym. 

Trzy lata przed śmiercią Andrzeja Bobkowskiego, w 1858 roku, okazuje się, że pisarz jest chory na raka mózgu. Trzy kolejne operacje nie przynoszą spodziewanych efektów, chociaż - jak wynika z zapisków - sam Bobkowski wierzył, że powróci do normalnego życia. Jednak stan pisarza znacznie się pogarsza; w czerwcu 1961 Andrzej Bobkowski umiera. Jego żona porządkuje zapiski i manuskrypty, udostępniając je i umożliwiając ich publikację. W 1970 roku ukazują się „Coco de Oro. Szkice i opowiadania”, w 1994 „Opowiadania i szkice”, a w 1997 „Spadek”.