„Pieśń o Rolandzie” - charakterystyka średniowiecznego rycerza na podstawie „Pieśni o Rolandzie”

Roland stał się ideałem średniowiecznego rycerza, zaś utwór „Pieśń o Rolandzie” jest nie tylko chwalebnym epitafium przeznaczonym dla wielkiego wojownika, ale stanowi również ars moriendi (tzn. „sztukę umierania”) dla każdego rycerza.

Szlachetnie urodzony, powszechnie szanowany, silny, męski, bogato odziany, oddany Bogu i królowi - taki był Roland, który okazał się niezdolny do porzucenia wcześniej obranych ideałów, skłonny do poświęceń i wyrzeczeń w imię wyższego dobra, które przyświecało mu przez całe życie, a co ważniejsze - także i w momencie śmierci. Jest tym bardziej godny podziwu, ponieważ umieranie jako takie powszechnie budzi przerażenie i może powodować różne emocje - także te skrajnie negatywne. Jako wciąż żywi możemy tylko wyobrażać sobie, co przeżywa osoba konająca i docenić to, jak szlachetnie zachowuje się w tych okolicznościach Roland.

Przez lata wiernej służby rycerz zasłużył sobie na uznanie władcy, który wynagrodził go odpowiednim stanowiskiem, Roland zaś - jako rycerz - starał się go nie zawieść w żaden sposób. Doskonale zdajemy sobie sprawę, jak odmienne od rzeczywistych zamiarów mogą być ludzkie zachowania i deklaracje - nie mamy podstaw, by sądzić...