„Pieśń o Rolandzie” - wzorzec idealnego rycerza na przykładzie Rolanda

Jeśli zapytamy ludzi współczesnych o ideał rycerza, to w większości przypadków wskażą na  Rolanda, który pośrednio stał się postacią, dzięki której powołano do życia późniejszych wielkich - siłą i duchem - bohaterów. Niektórzy twierdzą, że „Legenda o królu Arturze i rycerzach Okrągłego Stołu” bierze swój początek właśnie z podań o Rolandzie.

W „Pieśni o Rolandzie” nie odnajdujemy zbyt wielu opisów wyglądu jej głównego bohatera. Można jednak przypuszczać, że musiał on posiadać nienaganną sylwetkę. Wojownicy zawsze są silni, a Roland - jako średniowieczny rycerz - musiał przez większość swojego życia dźwigać ciężką zbroję i miecz. Współcześnie, mężczyźni mieliby zapewne kłopot z władaniem tą bronią przy użyciu jednej ręki, ponieważ wymaga to wieloletniego treningu oraz bardzo dużej siły. Roland jest silny, wyniosły i piękny - czujemy to, chociaż nie mamy możliwości spojrzenia w jego oblicze. Odziany w kunsztowną zbroję, wyposażony w broń zdobioną klejnotami, nie przywiązuje wagi do ich wartości materialnej. Ma przed oczyma ideały, na których nie dopuszcza się zdrady nawet w chwili swojej śmierci. Ufa i wierzy w to, że wyznawane przez niego wartości są słuszne. Jest bezgranicznie oddany swemu Panu. Posiada damę serca, walczy w obronie ojczyzny i religii, modli się, pozostaje pokorny, oddaje swój los w ręce potężniejszych od niego i stara się reprezentować ich najlepiej, jak tylko potrafi.

Roland ma dwóch władców: pierwszym i najważniejszym z nich jest Bóg, drugim zaś - król, który poniekąd (według ówczesnych wyobrażeń) jest wysłannikiem Wszechmogącego, został przez Niego namaszczony. Roland jednemu z nich ślubował wierność i posłuszeństwo jako poddany, drugiemu z kolei podlega będąc wierzącym chrześcijaninem.

Honor jest wartością, która przyświeca mu nieustannie i determinuje większość jego działań. Na łożu śmierci stara się zachować godność i dać do zrozumienia wszystkim, którzy zobaczą jego martwe już ciało, że mają do czynienia z wielkim wojownikiem. Roland stanowi uosobienie najbardziej cenionych cnót, ważnych zarówno dla średniowiecznego rycerstwa, jak i współczesnych ludzi. Jest dobry, walczy w słusznej sprawie, oddaje życie za swój kraj i Boga, nie wątpiąc, nie uginając się przed strachem ani bólem. Taki właśnie powinien być idealny rycerz.