Sofokles „Król Edyp” - Motyw władzy w „Królu Edypie” - opracowanie

„Król Edyp” Sofoklesa to utwór, w którym czytelnik spotyka się z realizacją motywu władzy. Fabuła rozpoczyna się po wybraniu nowego króla, a kończy - wraz z jego odejściem. Sofokles opisuje w swoich tragediach królewski ród Labdakidów: Lajosa - króla Teb i ojca Edypa, Polybosa - władcę Koryntu i przyrodniego ojca głównego bohatera, Kreona - władcę, który dwukrotnie zasiadał na tronie Teb, oraz tytułowego Edypa.

Lajos rządził Tebami u boku żony - Jokasty. Żądny odpowiedzi na pytanie o to, co przyniesie mu przyszłość, Lajos udał się do wyroczni. Nie inaczej zrobił kilkanaście lat później jego syn i następny władca Teb - Edyp. Wieszczka objawiła mu równie tragiczny los, który stał się jego udziałem. Obaj bohaterowie chcieli poznać przyszłość i obaj ją poznali. Trzeba tu dopowiedzieć, że obydwaj wynieśli lekcję o tym, że wróżba może być niekorzystna.

Zarówno ojciec, jak i syn popełniają błąd, za który bardzo drogo płacą. Plany oszukania  przepowiedni kończą się dla nich tragicznie. Zarówno Lajos, jak i Edyp wierzą, że złego losu można uniknąć, z bogami da się pertraktować, a oszukanie przeznaczenia nie jest wcale trudne. Chcą odmienić bieg wydarzeń. Obaj ufają, że to jest możliwe, los spoczywa w ich rękach, a delficcy słudzy Apolla mogą się jednak mylić.

W pozornie przypadkowym momencie pieczętuje się los jednego i drugiego. Ten, który uciekał od śmierci- ginie, a ten, który umykał  przed grzechem, staje się zabójcą. W jednej chwili bogowie skrzyżowali ich drogi, by wypełniło się to, co zostało zapowiedziane.

„Król Edyp” wskazuje na tragiczne dzieje rodu Labdakidów. Dzieje będące próbą oszukania losu, bogów, Fatum, przeznaczenia, ale nie dla własnej korzyści, lecz po to, by ustrzec się śmierci. Żądni krwi i wrażeń bogowie zadecydowali już o losach bohaterów. Ci jednak nie ustają w wysiłkach zmierzających do poprawy swojego losu. To naturalne- każdy na ich miejscu zrobiłby tak samo. Jednak każda próba to klęska, a każda klęska to zwycięstwo tych, którzy kpią ze śmiertelnych.