Safona „Pożegnanie uczennicy” - motyw miłości w wierszu Safony i innych utworach antycznych. Opracowanie

Pojęcie „miłość” w języku polskim oznacza bardzo wiele emocji. W literaturze antycznej wyróżniano kilka pojęć o różnym brzmieniu i znaczeniu, którym język nieco uboższy umiał nadać tylko jeden odpowiednik. Miłować można kobietę, mężczyznę, dziecko, ojca i matkę, przyjaciela i Boga, pupila i ucznia, przedmiot i stan. W językach antycznych wytworzyły się różne pojęcia miłości. Można mówić o miłości w sensie religijnym (agape), przyjacielskim (amor) czy erotycznym (eros), itd. Tylko o jednym uczuciu pisze Safona w „Pożegnaniu uczennicy”. Poetka pisze o miłości „źle widzianej”.

Jak wiele dzieł ze świata starożytnego, także ten nosił i nosi kilka różnych tytułów. Jak wiele dzieł z kart historii antycznej, jest on całkowicie unikalny. Jak wiele dzieł z minionej epoki, przetrwał jako drobna namiastka tego, co przetrwać powinno (szacuje się, że zachował się mniej niż jeden procent dzieł Safony). Opowiada on o zawoalowanym uczuciu kobiety do kobiety.

Cztery strofy o regularnej konstrukcji stanowią szkielet dla pieśni. Pieśń wykonuje młoda dziewczyna, zapewne uczennica poetki, zaś tytuł podpowiada, iż jest to śpiew na pożegnanie. Gdy uczennica ukończyła swą naukę wdzięku w szkole Safony,...