Aktualność/ ponadczasowość problematyki zawartej w „Antygonie” Sofoklesa

„Jeśli to nie jest miłość - cóż ja czuję?” - pytał przed wiekami dość retorycznie Petrarca. Znacznie bardziej współczesny naszym czasom Czechow stwierdził, że „żadna przyjaźń ani miłość nie jednoczy tak, jak wspólna nienawiść do czegoś”. I wszystko to jest prawdą, zależną od okoliczności, ale jednak prawdą. „Antygona” to starożytny utwór dramatyczny napisany przed Sofoklesa. To zbiór logicznie poukładanych ośmiu tysięcy słów, tworzący spójny i logiczny ciąg przyczynowo - skutkowy. To także jest prawdą, choć niezwykle mało atrakcyjną. Tragedia Sofoklesa to również dzieło o wiecznych wartościach i nieprzemijających problemach, które dotykają każdego człowieka i każdej epoki.

Rzadko pojawia się utwór tak znamienity, który na niewielu kartach zdołałby nakreślić tyle emocji. Egzystencja jest paletą kolorów, a każdy z nich miesza się z innymi. Malarzem jest los, a życie wymalowane jest wszystkimi kolorami. Każdy kolor ma swój czas i miejsce, każdy kreśli własne linie i szlaki. Wyrazistość i szczerość uczuć jest trudną sztuką, z jaką wielu nam współczesnych ludzi marnie sobie radzi.

Czy kiedykolwiek człowiek przestanie kochać swoich braci...