Henryk Sienkiewicz „Latarnik” - charakterystyka Skawińskiego

Skawiński jest głównym bohaterem noweli Henryka Sienkiewicza pt. „Latarnik”. Poznajemy go w momencie, gdy ma objąć posadę latarnika w pobliżu wyspy Aspinwall. Ma on już 70 lat, a jego biografia obfituje w interesujące wydarzenia.

W wyglądzie zewnętrznym cechują go żołnierska postawa, skóra spalona słońcem oraz zasmucona twarz. To, że w przeszłości brał udział w wielu bitwach dokumentują liczne odznaczenia, przezeń posiadane. Wiemy o tym, że uczestniczył w powstaniu listopadowym, wojnie domowej w Hiszpanii (1833–1840), walczył także w Wiośnie Ludów oraz w czasie wojny secesyjnej (1861–1865). Życie Skawińskiego upłynęło nie tylko na wojnach. Parał się on wieloma innymi zajęciami: np. szukał złota w Australii, poszukiwał diamentów w Afryce, próbował handlować z plemionami w Brazylii, miał fabrykę cygar w Hawanie, pływał na statkach (był nawet harpunnikiem), prowadził farmę w Kalifornii. To dziwne, że nie udało mu się ustatkować, pomimo tak wielkiej liczby podjętej prób. Jednakże wina nie leżała po jego stronie. Wiatr zawsze wiał w jego oczy – a to tratwa rozbiła się na Amazonce, a to susza zniszczyła zbiory albo został oszukany przez wspólnika.

Skawiński pomimo wielu niepowodzeń był człowiekiem poczciwym i dobrym. Nie szukał zemsty za to, co dotychczas go spotkało. Pragnął tylko wieść spokojne i ustatkowane życie. Szansą na to stała się latarnia, w której wszystko musiało pójść po jego myśli. W jego biografii możemy znaleźć wiele potwierdzeń tego, że jako człowiek nie wahał się nieść pomocy innym oraz wielokrotnie okazywał męstwo. Na Kubie, gdy wybuchła epidemia, rozdawał ludziom chininę, a w czasie walk wykazywał się wielką odwagą, czego dowodem mogą być wymienione wcześniej odznaczenia.

Nie można mieć wątpliwości co do tego, że bohater „Latarnika” dzielnie stawiał opór przeciwieństwom przynoszonym przez los. Był heroiczny nie tylko na polu walki, ale także w życiu, które wielokrotnie uraczyło go smakiem porażki. Gdzieś w głębi tliła się wielka tęsknota do ojczyzny. Jednak starał się on odnaleźć swoje miejsce na ziemi. Okazał słabość dopiero w późnej starości, kiedy, ukojony obrazami ojczyzny, zasnął podczas lektury „Pana Tadeusza”. Chociaż doprowadził do wypadku, trudno mieć do niego pretensje, ponieważ życie ciężko go doświadczyło. Niejedna osoba poddałaby się dawno temu, jednak Skawiński wiódł nierówną walkę z życiem i wciąż daleko było mu od ostatecznego poddania się.

Bohater noweli Henryka Sienkiewicza to postać szczególna. Najpierw brał udział w bitwach o wyzwolenie ojczyzny, a potem ścierał się z przeciwnościami losu. Kiedy znowu dane było mu posmakować polskich krajobrazów, zasnął, co skończyło się zatonięciem łodzi. Trudno odmówić mu wielkiej wytrwałości, a także szczególnej miłości do ojczyzny, którą przechowywał w sercu, chociaż był tak daleko od niej.