Henryk Sienkiewicz „Szkice węglem” - charakterystyka Zołzikiewicza

Zołzikiewicz był młodym pisarzem gminnym we wsi Barania Głowa. Nosił kozią bródkę i zawsze wypomadowane włosy. Ubierał się w brudne i znoszone ubrania, dłubał w nosie. Swoim niechlujnym wyglądem odpychał kobiety.

Zołzikiewicz uważał się za człowieka wykształconego, jednak doszedł jedynie do drugiej klasy gimnazjum. Nie był pilnym uczniem. Przerwał edukację, by „walczyć” w powstaniu styczniowym, w którym tak naprawdę nie brał udziału, poza heroicznym skokiem przez płot. Bohater noweli wykorzystywał swoją przewagę nad chłopami, donosił albo szantażował wszystkich. Był najniższym urzędnikiem w carskiej administracji, mimo to ludzie go szanowali. Miał bardzo duży wpływ na władzę w gminie. Pogardzał wójtem Burakiem, podporządkował go sobie.

Chłopi uważali pisarza za wykształconego i inteligentnego człowieka, a dworzanie pogardzali nim. Skorabiewscy i Ościeszyńcy przyjmowali go tylko wtedy, gdy był im potrzebny. Zołzikiewicz nie robił niczego za darmo, chętnie przyjmował łapówki. Mężczyzna umiał się wypowiadać publicznie, czym zaskarbił sobie sympatię mieszkańców Baraniej Głowy. Używał pseudo-urzędowego języka, którego chłopi nie rozumieli. Był intrygantem i manipulatorem. Gardził chłopami i wykorzystywał ich nieznajomość prawa.
 
Główny bohater flirtował z wieloma wiejskimi kobietami, lecz jego największym obiektem westchnień była piękna Marysia Rzepa. Spisek przeciwko Wawrzynowi, mający doprowadzić do posłania chłopa do wojska, był dla niego okazją do zbliżenia się do kobiety. Zołzikiewicz był pewny, że Maria, by uchronić męża, zrobi wszystko. W końcu strach rzucił kobietę w jego ramiona. Zołzikiewicz wykorzystał ją i porzucił. Nauczyciel swoimi intrygami doprowadził do wielkiej rodzinnej tragedii, zniszczył dwoje prostych i kochających się ludzi. Nie miał żadnych skrupułów ani wyrzutów sumienia. Był pozbawiony wszelkich zasad moralnych.
 
Zołzikiewicz był niewątpliwie negatywną postacią w „Szkicach węglem” Henryka Sienkiewicza. Był kanciarzem, oszustem, łapówkarzem i zadufanym w sobie głupcem. Miał zniekształcony i nieprawdziwy obraz siebie. Uważał się za człowieka obytego towarzysko, mądrego, eleganckiego i bardzo przystojnego. W rzeczywistości było całkowicie odwrotnie.  Sienkiewicz ukazał Zołzikiewicza w sposób karykaturalny i groteskowy. Wyostrzył wszystkie jego negatywne cechy.