Czesław Miłosz „Nadzieja” - interpretacja i analiza wiersza

Wiersz Miłosza pt.: „Nadzieja” znalazł się w tomie „Świat – poema naiwne”, obok „Wiary” i „Miłości”. Utwór złożony jest z trzech strof o długości odpowiednio 5, 4 i 6 wersów, rymowanych dość nieregularnie.

Wiersz mówi o dwóch alternatywnych modelach nastawienia względem rzeczywistości. Pierwszy z nich zakłada wyższość poznania empirycznego – Miłosz wyraźnie wyróżnia tutaj typowe dla takiej postawy przekonanie o nieomylności ludzkich zmysłów („wzrok, dotyk, słuch nie kłamie”), nawet kwestionowanie metafizycznego wymiaru rzeczywistości („ziemia nie jest snem, lecz żywym ciałem”). Porównuje zdobycze ludzkiego umysłu, owe „rzeczy, które znamy” do ogrodu, do którego co prawda nie każdy ma wstęp, ale z całą pewnością on istnieje i tylko od naszej przenikliwość i umiejętności dostrzegania rzeczy ukrytych zależy, czy dodamy do tego ogrodu nowe „kwiaty” – nasz wkład w rozwój ludzkości.

Druga postawa zakłada omylność zmysłów i nieprawdziwość świata materialnego w opozycji do wszechobecnej metafizyki. Nie ufa się w niej poznaniu empirycznemu, opiera się jedynie na duchowości („Niektórzy...