Ernest Hemingway - biografia, życiorys

Ernest Hemingway urodził się 21 lipca 1899 roku w Oak Park (Stany Zjednoczone Ameryki). Był dzieckiem krnąbrnym i nieprzewidywalnym, ale uzdolnionym. Jego zamiłowanie do pisania i literatury ujawniło się już w latach szkolnych. Ernest był redaktorem naczelnym szkolnej gazety. Przygoda z prasą nie była jednorazowym wydarzeniem. Całe życie Hemingway'a było z nią związane. Oprócz zdolności, które chłopak przejawiał, był również niespokojnym duchem. Kiedy miał lat piętnaście, uciekł z domu. Po kilku dniach wrócił. Jego niezależność, upór i chęć poznawania świata dały o sobie znać.

Pierwszą poważną gazetą, w której pracował, była „Star”. Od roku 1918 pisarz zaczął podróżować po świecie. Zawód reportera niewątpliwie ułatwił mu zwiedzanie różnych miejsc na niemalże wszystkich kontynentach. Po wybuchu wojny chciał zaciągnąć się do armii. Niestety okazało się, że jest chory. Uniemożliwiło mu to wyjazd na front, ale tylko w roli żołnierza. Osiągnął swój cel pracując w Czerwonym Krzyżu. W czasie jednej z walk, chcąc pomóc rannemu, sam został postrzelony.

W roku 1920 Hemingway wrócił do Ameryki. Od razu otrzymał pracę w tytule „Toronto Star”. Od tego czasu, aż do roku 1923, Ernest oddawał się jednej ze swoich pasji – pisaniu. Rok po powrocie zawarł pierwsze małżeństwo – z Elizabeth Hadley Richardson. Trwało ono sześć lat. Ich syn na imię miał John. Pracując we wspomnianej już gazecie, dziennikarz wyjechał do Europy i pełnił rolę korespondenta. Przesyłał do Stanów Zjednoczonych informacje z Paryża, Szwajcarii, Turcji, Hiszpanii, Włosch i Niemiec. Będąc we Francji, poznał swoją drugą żonę – Pauline Marie Pfeiffer. Para wzięła ślub w roku 1927. Drugie małżeństwo pisarza przetrwało lat trzynaście. Z tego związku Hemingway miał synów Patricka i Gregory'ego. Mimo iż miał rodzinę, którą musiał otoczyć opieką i uwagą, nie porzucił zawodu, który stał się jego sposobem na życie. W ciągu jednego roku przebywał cztery razy w Hiszpanii, w której toczyła się wojna (1937-1938).

Pisarz w roku 1940 wziął rozwód z drugą żoną. Po raz trzeci wstąpił w związek małżeński, który trwał do roku 1945. Nową miłością Hemingway'a była Martha Gellhorn. Dziennikarz poznawał co raz ciekawsze miejsca. Miał szczęście przebywać w Hongkongu, w Chinach, w Hawanie, a także w Birmie. Po trzech latach, od maja 1944 do marca 1945 roku, ponownie został oddelegowany do Europy. Tam pozostawał przez jakiś czas w Londynie. Na początku swojego pobytu, w sierpniu, kierował akcjami mającymi na celu zdobycie poufnych informacji.

Kolejny raz wyjechał do Hiszpanii ogarniętej walkami. Na podstawie przeżyć i zdobytych tam doświadczeń powstała książka zatytułowana „Komu bije dzwon”. Po roku 1950 życie Hemingwaya było nieco spokojniejsze. Miał pieniądze, sławę i uznanie czytelników oraz krytyków. Znajdował nareszcie czas aby oddawać się przyjemnościom. Wyjeżdżał kilkakrotnie do Afryki na safari. Zaznaczyć należy, że pisarz uwielbiał polowania. Była to jedna z jego pasji, obok wędkowania, czytania książek czy pływania. Czwartą, i ostatnią, żoną Ernesta Hemingwaya była Mary Welsh, z którą ożenił się w roku 1946.

Wydawać by się mogło, że Hemingway miał wszystko. A jednak w roku 1960 próbował odebrać sobie życie postrzałem w głowę z dubeltówki. Pierwsza próba nie powiodła się. Druga okazała się być skuteczna. Pisarz wystrzelił sobie w usta z tej samej broni, z której próbował wcześniej trafić w głowę. Strzał okazał się skuteczny. Zmarł dnia 2 lipca 1961 roku w miejscowości Ketchum. Prawdziwy powód targnięcia się na swoje życie nie jest znany. Prawdopodobnie  był to efekt choroby psychicznej, na którą chorował pisarz.

Hemingway pozostawił po sobie wiele dzieł, które inspirowane były w dużej mierze jego podróżami służbowymi i prywatnymi. Jedne z najbardziej znanych, oprócz „Komu bije dzwon”, to „Pożegnanie z bronią” czy „Stary człowiek i morze”.