Bajki Krasickiego - interpretacja i przesłanie wybranych bajek Ignacego Krasickiego

Ignacy Krasicki był jedną z najważniejszych postaci polskiego oświecenia. Urodził się w 1735 roku  w Dubiecku, niedaleko Sanoka, w zubożałej rodzinie magnackiej. Jego ród spokrewniony był z najbardziej znanymi rodzinami magnackimi Rzeczpospolitej. Rodzice Ignacego wybrali dla niego stan duchowny, trafił do seminarium i został księdzem a potem biskupem i arcybiskupem warmińskim. Twórczość pisarską zaczął w wieku około 40 lat, zasłynął jako autor bajek, poematów i satyr, napisał także pierwszą nowożytną polską powieść, pt.: „Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki”.

Ignacy Krasicki stworzył kilkadziesiąt bajek, okazując się mistrzem w tej dziedzinie. Bajka to krótki utwór, zazwyczaj pisany wierszem, zawierający wyraźnie przedstawiony morał. Bohaterami bajek są ludzie i zwierzęta, często o przeciwstawnych charakterach. Utwór ma często formę żartobliwą. We „Wstępie do bajek” autor określa przesłanie swojej twórczości: wymienia po kolei różne typy ludzkie i przedstawicieli rozmaitych zawodów, przypisując im wyłącznie pozytywne cechy - na przykład młodzieńca, który żył wstrzemięźliwie, bogacza, który dzielił się majątkiem z innymi, rzetelnego ministra, który nie myśli...