Na stronie używamy cookies. Korzystanie z witryny oznacza zgodę na ich wykorzystywanie. Szczegóły znajdziesz w Polityce Prywatności.
unikalne i sprawdzone wypracowania

Maria Dąbrowska „Noce i dnie” - charakterystyka Bogumiła Niechcica

Bogumił Niechcic, bohater „Nocy i dni” Marii Dąbrowskiej, jest jedną z najsympatyczniejszych postaci w powieści. Cechuje go skromność i pracowitość, niezwykłe zamiłowanie do roli. Cichość jego charakteru graniczy czasami z mrukliwością, choć on sam nigdy świadomie nie wyrządziłby nieuprzejmości innym. Prostolinijny i niezwykle uczciwy dbał o dobre relacje z ludźmi, nade wszystko kochał żonę i dzieci.

Kiedy poznaje Barbarę, ma trzydzieści sześć lat, a za sobą różne przejścia. Rzadko o nich mówi, a jeżeli już, to jedynie na zasadzie krótkich wspomnień, półsłówek, niedopowiedzeń. Z jego wypowiedzi można wywnioskować, że jako piętnastoletni chłopiec z ojcem brali udział w powstaniu styczniowym. Wspomina mogiłę powstańców, na którą Barbara nosiła kwiaty, a w której on miał być pochowany. Po stłumieniu powstania Bogumiłem zaopiekowała się bogata rodzina z Warszawy, która nie aprobowała udziału Niechciców w zrywie narodowościowym. Bohater nie zagrzał u nich długo miejsca. Pragnąc odnaleźć ojca na Syberii, wstąpił do armii rosyjskiej, jednak kłótnia z oficerem położyła kres jego karierze wojskowej. Bogumił imał się różnych prac w Czechach, pracował w kilku majątkach i tym sposobem od parobka doszedł do stanowiska rządcy. Uświadomił sobie, że praca na roli jest wszystkim, co chciałby w życiu robić.

Jednak to miłość do Barbary określiła jego dalsze losy. Mówi: „Dopiero jak ciebie zobaczyłem, to mi błysła nadzieja, że jest jakieś życie przede mną. Ja nawet nie rozumiem, skąd mi się wzięła śmiałość, żeby obstawać przy tym, że masz być moją. Wszakżem nie miał żadnej pewności, czy mi jesteś wzajemną, prędzej mogłem przypuszczać, że nie”.

Barbarę pokochał niemal od pierwszego wejrzenia. Nie był pewien jej uczuć, uwierzył, gdy powiedziała, że nikogo innego nie kocha. Najpierw o jej rękę, potem o jej miłość, zabiegał długo. Zdobył je dzięki wytrwałości. Ich miłość nie była łatwa, Bogumił znosił humory i okrucieństwa żony. Takie zachowania Barbary doprowadziły do tego, że bohater zdradził żonę z Felicją, służącą. Miał z tego powodu ogromne wyrzuty sumienia. Wiedział, że Barbara obwinia go o śmierć ich pierwszego dziecka, z tego powodu chciał nawet popełnić samobójstwo. Bogumił cieszył się z każdej pięknej chwili, jak była między nim i Barbarą, z każdego jej gestu, uśmiechu, miłego słowa. Cenił żonę za wsparcie, jakie mu dawała, szczególnie w chwilach ciężkich. Jak sam do niej mówił: „Tyś lepsza na złe czasy niźli na dobre”.

Jego miłość do pracy na roli wynikała z jego postawy życiowej. Uważał, że żyć na wsi to znaczy mieć tam coś do zrobienia. Nie trzeba bać się odpowiedzialności i ryzyka, jeżeli swoje obowiązki wypełnia się należycie i sumiennie. Szukał spokoju, dlatego uciekał od miejskiego gwaru, chciał żyć na uboczu z resztką tego, co mu pozostanie. Przyrodę traktował jak swojego sprzymierzeńca. Jak sam mówił: „(...) na to sieję by wzeszło, reszta mnie nie obchodzi”. Wszyscy przeminą, a ziemia zostanie.

Bogumiła Niechcica określają miłość do żony i miłość do przyrody, ziemi. Jego główną zasadą była uczciwość względem ludzi i obowiązków.

Podobne wypracowania do Maria Dąbrowska „Noce i dnie” - charakterystyka Bogumiła Niechcica