Eric Emmanuel Schmitt „Oskar i pani Róża” - recenzja utworu

Niewielkich rozmiarów powieść Erica Emmanuela Schmitta, „Oskar i pani Róża”, to wzruszająca opowieść o darze, jakim jest życie. O tym , jak trzeba je przeżyć, o tym, co w życiu najważniejsze. Czytelnik, zarówno młody jak i dorosły może się bardzo wiele nauczyć od niezwykłego dziesięciolatka, który mimo ciężkiej choroby nie zamierza rezygnować z życia.

Książka przedstawia historię chłopca chorego na białaczkę. Oskar wie, że zostało mu niewiele czasu, zmaga się ze strachem i samotnością. Dzięki spotkaniu z Ciocią Różą i Bogiem odnajduje radość w swoim krótkim życiu. Oskar bał się śmierci jak każdy, komu ona zagląda w oczy, ale zdołał ten strach przezwyciężyć i mógł o niej spokojnie myśleć i rozmawiać. To dorośli mają trudności w kontakcie z nim, unikają rozmów na trudne tematy, wolą udawać, że wszystko będzie w porządku, zamiast dobrze się przygotować na ostatecznie pożegnanie. Relacje dziesięciolatka z dorosłymi stanowią istotny problem ukazany w książce. Rodzice Oskara nie umieją nawiązać z nim prawdziwej więzi. Czują się skrępowani faktem, że syn niedługo umrze, jakby bali się go pokochać. Odbywają cotygodniowe obowiązkowe wizyty, zasłaniając się drogimi prezentami. Chłopiec pragnie jednak czegoś zupełnie...