Manuela Gretkowska - biografia, życiorys

Manuela Gretkowska na świat przyszła 6 października 1964 roku w Łodzi. Ukończyła studia na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, na Wydziale Filozofii. W okresie młodości współpracowała z „brulionem”, gdzie zamieszczała swoje teksty.

Po ukończeniu nauki, w roku 1988, wyjechała do Francji. Właśnie w Paryżu, na École de Hautes Études Sociales, ukończyła kierunek o nazwie antropologia średniowiecza. Z początkiem lat 90. wróciła do Polski. W kraju pracowała jako zastępca redaktor naczelnej polskiego „Elle”. Później została, w owym piśmie, dyrektorką literacką. W tym czasie zamieszczała swoje felietony w takich pismach jak  – wspomniane już – „Elle”, „Cogito”, „Cosmopolitan”, „Machina”, „Wprost” oraz w „Polityce” i „Sukcesie”, z którego w 2006 roku wycięto (nie jest to przenośnia) jej artykuł uderzający w braci Kaczyńskich.

Jej literacki debiut przypadł na rok 1991. Wtedy to ukazała się książka jej autorstwa pt.: „My zdies emigranty”. Opowiadała o życiu polskich emigrantów w Paryżu. Poruszała również zagadnienia związane z Marią Magdaleną. W pierwszym wydaniu został umieszczony list Czesława Miłosza do pisarki, w którym chwali on jej twórczość i talent. Kolejną pozycją, która ukazała się dwa lata później, był „Tarot paryski”, a w roku 1994 wyszedł „Kabaret metafizyczny”. Wszystkie trzy utwory poruszały podobny temat. Opowiadały o życiu Polaków (i nie tylko) na Zachodzie i Paryżu.

W roku 1996 ukazał się „Podręcznik do ludzi. Tom pierwszy i ostatni: czaszka”. Gretkowska dała się poznać jako skandalistka hołdująca postmodernizmowi. Również w tym roku została poproszona przez Andrzeja Żuławskiego o napisanie scenariusza do jego nowego filmu pt.: „Szamanka”. Propozycję przyjęła. Inne scenariusze stworzone przez Gretkowską powstały na potrzeby filmu „Egoiści” (1999) oraz do serialu telewizyjnego pt.: „Miasteczko” (2000).

Pisarka opuściła kraj w 1997 roku i udała się do Szwecji. Rok później wydała zbiór opowiadań pt.: „Namiętnik”. Utwory poruszały temat pragnienia miłości i jej poszukiwania. W tym samym roku ukazał się „Światowidz” – swoista relacja z podróży, które pisarka odbyła. Dwa lata później wydano „Silikon”. Był to zbiór felietonów, które Gretkowska zebrała w jedną całość i postanowiła wydać pod jednym tytułem.

2001 rok stanowi przełom nie tylko w jej twórczości, ale również w życiu osobistym. W księgarniach pojawia się nowa pozycja. Jest to nic innego jak dziennik z okresu, gdy pisarka była w ciąży. Tytułowa „Polka” to imię jej córki – Poli. Za tę książkę Gretkowska została nominowana do nagrody Nike w roku 2002. Porzuciła skandale i zaczęła wyrażać tęsknotę za „nudnym” domem, ciepłem ogniska domowego, spokojem. Słowem, pragnęła ona normalnego życia.

W trzy lata później, w roku 2004, ukazała się kolejna książka. Nosiła tytuł „Europejka”. W trochę ironiczny sposób został w niej pokazany obraz Polski, która przechodzi przemianę w dość szybkim tempie. Życie bez skandalu było chyba dla Manueli trochę nudne. W roku 2003, wraz ze swoim partnerem życiowym Piotrem Pietuchą, napisała „Sceny z życia pozamałżeńskiego”. W roku 2010 opublikowała kolejną książkę, która nosi tytuł „Miłość po polsku”.

Pisarka udzielała się społecznie. Najpierw założyła ruch o nazwie „Polska jest Kobietą”, a następnie przekształciła go w Partię Kobiet, która kandydowała w wyborach parlamentarnych, ale niestety nie uzyskała wystarczająco dużej liczby głosów.

Obecnie Manuela Gretkowska, jej córka Pola i Piotr Pietucha, mieszkają pod Warszawą.