Aleksander Puszkin „Eugeniusz Oniegin” - streszczenie skrótowe

Aleksander Puszkin jest jednym z najwybitniejszych pisarzy rosyjskich, głównym przedstawicielem romantyzmu. Poeta, dramaturg i prozaik był wieloletnim przyjacielem Mickiewiczem.

Biografia Puszkina zawiera w sobie wiele elementów typowej biografii romantycznej, na uwagę zasługuje zwłaszcza śmierć poety – Puszkin zmarł w wyniku ran odniesionych podczas pojedynku.

Utwór „Eugeniusz Oniegin” powstał na emigracji, w całości został wydany w 1833 roku. Jest to poemat dygresyjny opowiadający o losach tytułowego bohatera.  Eugeniusz Oniegin to typowy romantyk, nękany samotnością indywidualista. Utwór powstawał siedem i pół roku. Opowiada o miłości Oniegina i Tatiany. Akcja powieści zaczyna się i kończy w Petersburgu,  przenosi się również do majątku ziemskiego oraz ukazuje panoramę Rosji widzianą oczami podróżnika. Tytułowy bohater nie potrafi docenić Tatiany Łarinej, pięknej kobiety. Kiedy odkrywa jej piękno i kobiecość i zaczyna okazywać jej zainteresowanie, okazuje się, że dama jest zamężna. Kolejnym istotnym bohaterem jest Włodzimierz Leński – przyjaciel Oniegina, miłośnik literatury romantycznej. Znudzony Oniegin wdaje się z Leńskim w pojedynek, w trakcie którego ten drugi zostaje śmiertelnie raniony. Okazuje się więc, że Oniegin nie sprawdził się ani jako kochanek, ani jako przyjaciel.

Puszkin, kreując sylwetki głównych bohaterów (Oniegina i Leńskiego) pragnął pokazać standardowych przedstawicieli ówczesnej rosyjskiej młodzieży: znudzonych, nieprzygotowanych do prawdziwego życia inteligentów. Ponadto poeta nie ucieka od trudnych tematów – w tle opowiada wiele wydarzeń powiązanych z sytuacją polityczną i społeczną ówczesnej Rosji.

Warto zwrócić uwagę na budowę poematu; cechuje się on połączeniem liryki z epiką. Puszkin napisał go tzw. „strofą onieginowską”.