Stanisław Ignacy Witkiewicz „Szewcy” - groteska i absurd

Utwór dramatyczny Witkiewicza „Szewcy” jest jednym z najbardziej chyba absurdalnych dzieł współczesnej literatury polskiej. Ma to bezpośredni związek z postulowanym przez autora ideałem Czytej Formy. Według Witkacego to właśnie teatr i dramat miały być najdoskonalszym środkiem przekazu i wyrazu Czystej Formy, ponieważ jest on dziedziną eklektyczną i oferującą najszersze spektrum nośników tejże.

Jednymi z najbardziej znaczących elementów teorii Czystej Formy są właśnie groteska i absurd. Witkacy twierdził, że im mocniejsze zdeformowanie rzeczywistości obecne jest w dziele, im mniej logicznie zbudowany jest świat przedstawiony, im mocniejsze zdziwienie odbiorcy dzieła, tym łatwiejsze jest dla niego odczucie „Tajemnicy Istnienia” - czyli celu sztuki w ogóle.

Świat „Szewców” zbudowany jest na postawie świata realnego, lecz jak gdyby odbitego w krzywym zwierciadle. Niektóre z cech rzeczywistości zostają pominięte, inne podkreślone i uwypuklone do granic możliwości. Zjawisko to obecne jest już w sferze językowej - Witkacy jak zawsze posługuje się wielką liczbą neologizmów, często neologicznych wulgaryzmów. Zabiegi te wzmacniają wymowę całości dramatu. Godne uwagi są także...