Nancy Kleinbaum „Stowarzyszenie Umarłych Poetów” - refleksje po lekturze książki

„Stowarzyszenie Umarłych Poetów” opowiada o grupie uczniów chodzących do Akademii Weltona, elitarnej amerykańskiej szkoły średniej. Jest rok 1959, Ameryka ma dopiero przed sobą rewolucję obyczajową, a Akademia jest ostoją tradycji i dyscypliny. To zresztą dwie z czterech cech, jakimi szkoła kieruje się w wychowaniu swoich uczniów. W uporządkowane szkolne życie wdziera się John Keating, wykładowca języka angielskiego, burząc ustalony porządek. Jego nieszablonowe lekcje porywają uczniów, nauczyciel uczy ich zasady „Carpe diem”, czyli „chwytaj chwilę”, pragnie, by odkryli, kim chcą być, a nie bezkrytycznie wypełniali to, czego się od nich oczekuje.

Pod wpływem Keatinga kilku nastolatków reaktywuje Stowarzyszenie Umarłych Poetów, zajmujące się czytaniem wierszy najbardziej znanych anglosaskich twórców. Uczniowie stopniowo odkrywają swoje powołanie – na przykład dla Neila Perry'ego jest nim teatr. Chłopak bierze udział w szkolnym przedstawieniu. Kiedy dowiaduje się o tym ojciec, każe synowi zrezygnować ze swojej pasji. Zrozpaczony nastolatek popełnia samobójstwo. Winą za doprowadzenie do tragedii zostaje obarczony Keating. Dyrekcja wyrzuca go ze szkoły, a wierni uczniowie...