Bolesław Prus - biografia, życiorys

Wybitny felietonista, działacz społeczny oraz pisarz. Twórca „perły prozy pozytywizmu” jaką jest powieść pt.: „Lalka”.

Aleksander Głowacki, bo tak brzmi jego nazwisko rodowe, przychodzi na świat w Hrubieszowie w 1847 r. Bardzo szybko zostaje osierocony przez oboje rodziców, matka umiera w 1850, ojciec 6 lat później. Wychowuje go babka Marcjanna, potem także ciotka Domicela oraz starszy brat - Leon. Nauki pobiera w Lublinie, Siedlcach oraz Kielcach. Młody Aleksander bierze udział w powstaniu styczniowym, zostaje ranny w starciu pod Białką i na kilka miesięcy trafia do więzienia. W 1866 rozpoczyna studia w Szkole Głównej w Warszawie, które z powodu kłopotów finansowych przerwie po 3 latach. Podobnie nauka w Puławach, podjęta zaraz potem, zostanie porzucona tym razem w wyniku nieporozumień z jednym z wykładowców. W 1895 podróżował po Francji, Niemczech i Szwajcarii. Przyjaźnił się z młodszym od niego, początkującym pisarzem Stefanem Żeromskim.

Prus debiutuje w 1964 r. wierszem „Do Pegaza” w „Kurierze Niedzielnym”. Działalność publicystyczną, która przyniesie mu prawdziwą popularność oraz niezłe źródło utrzymania, rozpoczyna z kolei w 1872r od zamieszczenia tekstu „Nasze grzechy” w „Opiekunie Domowym”. Będzie współpracował m.in. z „Niwą”, „Muchą” „Kolcami”, „Kurierem Warszawskim”, „Tygodnikiem Ilustrowanym”. Do najważniejszych cykli inteligentnego obserwatora XIX- wiecznej rzeczywistości należą: „Kartki z podróży” oraz rubryka „Kroniki Tygodniowe”, obie zamieszczone w „Kurierze Warszawskim”. Twórczość Prusa obejmuje w końcu także i pokaźny zbiór nowel oraz opowiadań, które ukazywały się w czasopismach, z jakimi ich autor aktualnie współpracował. Do najbardziej znanych tekstów tego gatunku należą: „Antek”, „Katarynka”, „Kamizelka”, „Z legend dawnego Egiptu”. Wreszcie, należy wspomnieć o powieściach, z których największe arcydzieło warsztatu literackiego stanowi „Lalka” (1887 - 1889) drukowana jako powieść w odcinkach w „Kurierze Codziennym”. Inne książki autorstwa Prusa to: „Dusze w niewoli” (1877), „Anielka” (1870), „Placówka” (1886), „Emancypantki” (1894), „Faraon” (1897), „Dzieci” (1909).

Na koniec warto pamiętać, iż zręczny felietonista oraz pisarz prowadził także działalność społeczną. Był nie tylko biernym głosicielem popularnych haseł organicznikowskich, ale także ich realizatorem w życiu codziennym. Wrażliwy na krzywdę ludzką wspierał organizacje walczące z analfabetyzmem, ochronki dla sierot, organizował kursy doszkalające dla ludności wiejskiej, patronował wielu inicjatywom charytatywnym.

Zmarł 22 maja 1912 r. w Warszawie. Został pochowany na Powązkach. Muzeum poświęcone pamięci Bolesława Prusa znajduje się w Nałęczowie, gdzie wielokrotnie przebywał podczas urlopów wypoczynkowych i zdrowotnych.