Cechy ballady - cechy ballady romantycznej na przykładzie „Króla olch” Goethego i „Romantyczności” Mickiewicza

Ballada szybko stała się jednym z ulubionych gatunków literackich w dobie romantyzmu. Jej podłoże znajdowało się w ludowych wierzeniach, opowiadała o niezwykłych wydarzeniach, często sprzecznych z racjonalnym sposobem patrzenia na świat. To utwór z pogranicza liryki i epiki, dlatego ambitni poeci romantyczni mogli pokazać w nim swój kunszt. Ballada często kończyła się pouczeniem (morałem), który przekazywał pewne wartości moralne bądź obyczajowe.

„Król Olch” Goethego to dzieło odnoszące się do legend o królu Elfów. Ojciec pędzi przez las trzymając w ramionach konającego syna. Dziecko nagle dostrzega wśród drzew tajemniczą postać, która zaprasza je do swego królestwa. Utwór łączy w sobie elementy liryki (nastrój, rytmika, śpiewność) oraz epiki (fabuła, bohaterowie, narrator) a także dramatu (dialogi). Nieziemskie postaci poruszające się wśród drzew są dowodem na istnienie pozarozumowego pierwiastka świata. W „Królu Olch” zostały przedstawione dwa sposoby patrzenia na świat. Ojciec utożsamia racjonalizm, tłumaczy synkowi poszczególne zjawiska działaniem sił przyrody. Dziecko dostrzega niesamowite zjawy, słyszy tajemnicze głosy. Ostatecznie rozum...