Wacław Berent „Próchno” - aluzje religijne, filozoficzne oraz symboliczne w utworze

„Próchno” Wacława Berenta jest uznawane za najlepszą młodopolską powieść o artyście, realizującą wszystkie założenia ówczesnej sztuki – symbolizm, impresjonizm, dekadentyzm – ale jednocześnie wykraczającą jakościowo ponad inne realizacje literackie motywu, jakie stworzono na przełomie XIX i XX wieku.

Uwagę zwraca przede wszystkim jej wielopłaszczyznowa aluzyjność, która w najbardziej widoczny sposób przejawia się w konstrukcji i kompozycji utworu. Jest on osnuty wokół koncepcji triadyczności jako odniesienia do religijnej i filozoficznej symboliki cyfry 3, uznawanej za liczbę najdoskonalszą przez sumowanie jednostkowości i dualizmu dwóch poprzedzających ją cyfr. Odnosi się przez to również do symboliki Boskiej Trójcy, ale przede wszystkim – do trójdzielności świata transcendentnego, składającego się z Piekła, Czyśćca i Nieba. W „Próchnie” odpowiada mu podział powieści na trzy części, a także kilkuaspektowa triadowość  bohaterów:
na poziomie całego tekstu – zestawienie trzech głównych postaci: Borowskiego, Jelsky’ego i Hertensteina;
na poziomie części powieści – wątek osnuty wokół małżeństwa Borowskich i osoby...