Bolesław Prus „Lalka” - opis sklepu Wokulskiego

Lalka to powieść autorstwa Bolesława Brusa - pozytywistycznego powieściopisarza i publicysty. Jego prozatorska twórczość jest zaliczana do najwybitniejszych osiągnięć literatury polskiej. Oscylowała ona wokół takiej tematyki jak krzywda społeczna, nierówność warstw czy tragiczne losy ludzkie. Bolesław Prus na łamach „Lalki” bardzo dokładnie opisuje ówczesną Warszawę. Autor jest tak dokładny, że powieść można potraktować niemalże jako przewodnik po stolicy.

Opis sklepu Wokulskiego znajduje się w X rozdziale. Sklep opisuje Rzecki w „Pamiętniku starego subiekta” - seria rozdziałów wplecionych w akcję „Lalki”, których narratorem jest doświadczony subiekt i przyjaciel Wokulskiego - Stanisław Rzecki. W swoich wspomnieniach wraca on do czasów, zanim rozpoczęła się akcja powieści, komentuje wydarzenia rozgrywające się w powieści i pojawiające się w niej postacie.

Na początku Rzecki opisuje Wokulskiego, który po powrocie do Warszawy znajduje odpowiednie miejsce na sklep i urządza pomieszczenia. Zagospodarowanie wszystkich pokoi było przemyślane, każdy przedmiot miał określone miejsce, na którym nie znalazł się bez powodu, albowiem spełniał określone funkcje. Wystrój był przystosowany do potrzeb i oczekiwań klientów. Następnie, ma miejsce opis relacji zachodzących pomiędzy pracującymi w nim subiektami. Pomiędzy siedmioma pracujący w sklepie osobami dochodzi do licznych sprzeczek i kłótni, subiekci mimo ingerencji Wokulskiego nie potrafią się pogodzić. Jedyną płaszczyzną, na której znajdują „wspólny język”, jest dokuczanie nowo zatrudnionemu subiektowi. Henryk Szlangbaum jest Żydem, jego narodowość staje się źródłem żartów i kpin.

Opisując sklep, Stanisław Rzecki wraca pamięcią do dnia otwarcia. Uroczysta chwila zakończyła się wystawnym obiadem, podczas którego wypito dużo alkoholu. Rzecki dowiaduje się wówczas od jednego z subiektów, że Wokulski robi to wszystko, aby wzbudzić zainteresowanie i sympatię Izabeli Łęckiej. Stary subiekt nie wierzy plotkom, jednak postanawia zainteresować się tą częścią życia przyjaciela. Jak pokaże dalszy rozwój wypadków, niedowiarstwo Rzeckiego było nieuzasadnione, albowiem Wokulski z miłości do panny Łęckiej zrobił bardzo, bardzo wiele.