Ignacy Krasicki „Lew i zwierzęta” - interpretacja, opracowanie bajki

Jedną z głównych cech bajek jako gatunku literackiego jest ich alegoryczność. Często pojawiają się w nich zwierzęce postaci, których zachowania i sposób bycia można odnieść do ogółu ludzkości. W ten sposób autorzy prezentowali pewne uniwersalne prawdy o życiu. Jaki morał kryje się w bajce Ignacego Krasickiego pt. „Lew i zwierzęta”?

W utworze przedstawione zostaje zebranie naszych braci mniejszych, które odbywa się u ich króla - lwa. Wszyscy zgromadzeni zapragnęli pochwalić się jakimś swoim szczególnym przymiotem, wspaniałą cechą. Zaczyna się swoista licytacja, każde zwierzę śmiało i otwarcie pragnie potwierdzić swoją wyjątkowość. Słoń opiewa swoją roztropność, żubr powagę itd. Jedynym spośród zebranych, który nie bierze udziału w tym przekrzykiwaniu jest lew. To on wymawia morał utworu brzmiący w sposób następujący: "Według mnie ten najlepszy, co się najmniej chwali".

„Lew i zwierzęta” to jeden z przykładów bajki narracyjnej. Przedstawiona zostaje w niej swego rodzaju „mikrofabuła”. Narrator opisuje spotkanie zwierząt, ukazuje ich poglądy, a morał zostaje wypowiedziany przez jednego z wielu bohaterów. Formuła utworu jest stychiczna, składa się on z dwunastu wersów napisanych trzynastozgłoskowcem. Rytmiki dodają mu parzyste rymy żeńskie.

Poeta w bajce zatytułowanej „Lew i zwierzęta” dokonał pewnego odwrócenia motywu lwa. Zwierzę to od zawsze było kojarzone z odwagą, dumą, pewnością siebie. Tym razem uosabia wielką skromność i powściągliwość. W ten sposób osiągnął zamierzony efekt. Mianowicie skojarzył pokorę z majestatem i wielkością lwa. Dlatego możemy wysunąć twierdzenie, że miarą prawdziwej wartości i siły nie okazuje się nadmierne manifestowanie swoich wspaniałych przymiotów. Postać autentycznie pełna zalet nie musi ich pokazywać w sposób słowny, potrafi zaznaczyć je przez swoje działanie. Poeta wydaje się więc wysuwać postulat, że należy działać, a nie mówić.