Maria Kuncewiczowa „Cudzoziemka” - motyw matki w „Cudzoziemce”. Opracowanie

Nie do przecenienia jest rola rodziny w kształtowaniu postawy młodego człowieka. Szczególną ważna w tym procesie jest matka mająca wyjątkowy kontakt z każdym ze swoich dzieci. Główna bohaterka „Cudzoziemki” nie doświadczyła takiego uczucia od swojej rodzicielki. Sophie poślubiła Adolfa z przymusu, nigdy nie obdarzając go miłością. Taki sam stosunek miała do córki. Wolała spędzać czas z koleżankami niż z najbliższą rodziną. W przyszłości niewłaściwe wzorce wyniesione z domu, połączone z niepowodzeniami życiowymi,, będą kształtować wizerunek Róży jako matki.

Władysław to oczko w głowie Żabczyńskiej. Uwielbia ona syna, a zarazem zagarnia go dla siebie. Chce niepodzielnie nad nim panować. Nakazuje mu naukę gry na fortepianie, by ten mógł jej akompaniować. Doprowadza do zerwania jego zaręczyn i sama wybiera mu kolejną kandydatkę na żonę. Syn, tak bardzo do niej podobny, staje się jedyną osobą, którą potrafi ona tak bardzo kochać. Jest to jednak miłość zaborcza, niecierpiąca sprzeciwu, wręcz agresywna. Drugim synem Róży był Kazio. Będąc jeszcze małym dzieckiem, zmarł na dyfteryt, z czym matka nie mogła się pogodzić. Był całkowicie do niej podobny, co pozwalało jej wyobrażać sobie, że to owoc związku z Michałem.

Marta urodziła się dziesięć lat po tym nieszczęśliwym wydarzeniu. Dziewczynka, przypominająca Adama, nie mogła liczyć na ciepło ze strony matki. Z jej zainteresowaniem spotyka się dopiero wtedy, gdy zapada na tę samą chorobę co Kazio. Kiedy Róża odkrywa jej talent muzyczny, raz jeszcze roztacza swoją dominację nad dzieckiem. Staje się ona środkiem do osiągnięcia wymarzonego celu – sławy muzycznej. Podobnie jak w przypadku Władysława, kontroli matki podlegają wszystkie aspekty życia córki. Wybiera jej męża (który nigdy nie pokocha Marty autentyczną miłością), drogę życiową, ale nie darzy jej takim uczuciem jak pierworodnego syna.

Doświadczenia wyniesione z domu rodzinnego przez Różę zaowocowały spaczoną wizją  macierzyństwa. Połączona z wciąż rozpamiętywanymi niepowodzeniami, tworzy barierę między nią a dziećmi. Być może bohaterką kierują szlachetne idee, może pragnie ona uchronić swoje potomstwo przed losem, który stał się jej udziałem. Nie licząc się z uczuciami Marty i Władysława, powoduje, że ich życie staje się ciężkie i nieco podobne do jej doświadczeń.