Przygoda Czerwonego Kapturka – Jakub i Wilhelm Grimmowie „Czerwony Kapturek”

Czerwony kapturek to mała dziewczynka, która zawdzięcza swoje przezwisko czerwonej czapeczce, podarowanej przez babcię. Pewnego razu mama wysłała ją do chorej babci, surowo nakazawszy, by szła prosto do domku babci i pod żadnym pozorem nie zbaczała z drogi. Jednak po drodze Czerwony kapturek spotkał wilka. Dziewczynka była dobra i niewinna, nie podejrzewała nawet, że wilk może chcieć ją skrzywdzić. Wilk wypytał dziewczynkę dokąd i po co idzie. Powziął chytry plan zjedzenia dziewczynki i jej babci. Skusił Kapturka urodą lasu, a sam pobiegł do chatki babci i ją zjadł. Gdy czerwony kapturek zorientował się, że złamał zakaz mamy i że już na pewno jest bardzo późno, pobiegł czym prędzej do chaty babci. Dziewczynka coś przeczuwała, bo przed wejściem do babcinego domku poczuła strach. Weszła jednak do domku, a przebrany za babcię wilk pożarł także ją.

Nieopodal przechodził Myśliwy. Postanowił zajrzeć do babci i sprawdzić, czy niczego jej nie potrzeba. Gdy wszedł do domku, jego oczom ukazał się śpiący wilk. Myśliwy domyślił się, że zwierz połknął babcię i wnuczkę. Rozpruł wilkowi brzuch i uwolnił dziewczynkę i jej babcię. Następnie wszyscy napełnili brzuch wilka kamieniami. Gdy zwierzę się obudziło, chciało uciec, jednak kamienie w brzuchu sprawiły, że upadł martwy na podłogę. To doświadczenie nauczyło Kapturka, że nie wolno ufać obcym. Drugi raz już nie dała się zwieść wilkowi.

Bajka o Czerwonym Kapturku może przerażać. Sposób, w jaki wilk traci życie, może wydawać się dość okrutny. Należy jednak pamiętać, że bajka ta ma pokazywać, które postawy są właściwe, a które złe. Bracia Grimm,w sposób właściwy dla czasów w jakich tworzyli, przekazują odwieczną prawdę - dobro będzie nagrodzone,a zło ukarane.

Autorzy nie zamierzali straszyć dzieci, lecz pokazać im jak wygląda świat wartości. Takie bajki miały wskazywać dzieciom właściwą drogę postępowania, zatem przekaz musiał być bardzo jasny i wyraźny.