Heinrich Heine - biografia, życiorys

Heinrich Heine to niemiecki poeta żyjący i tworzący w epoce romantyzmu. Urodził się w 1797 roku w  rodzinie żydowskiej. Charakteryzując twórczość Heinego należy zwrócić uwagę na niemalże perfekcyjne operowanie nastrojem, błyskotliwym dowcipem i ironią. Jego zbiór „Księga pieśni”, wydany w Niemczech w 1827 roku jest uważany za jeden z najgłośniejszych zbiorów liryki niemieckiej.

Heine ukazuje się w nim jako twórca, który artyzm literacki potrafi łączyć z ludowością i prostotą. To właśnie poezji lirycznej twórca ten zawdzięcza swoje miejsce w hierarchii romantycznych poetów niemieckich. 

W tomach „Obrazy z podróży”, wydanych w latach 1826–1831, Heine zawiera wrażenia z podróży po europejskich państwach. Jest to proza lekka, próbująca uchwycić piękno trwającej chwili, co nadaje jej cechy prozy impresyjnej.
 
Po 1830 roku twórczość Heinego ulega upolitycznieniu. Poetę pochłania pasja polemiczna, w ramach swojej działalności publicystycznej Heine wyraża swoje poglądy polityczne i społeczne dotyczące sytuacji ówczesnych Niemiec. Pisarz nie zaniedbuje działalności kulturalnej, powstają teksty dotyczące literatury niemieckiej (tj. „Die romantische Schule” z 1836 r.), jednak są one naznaczone konkretnymi poglądami politycznymi. Należy tutaj wymienić czterotomowy cykl „Salon”, wydany w latach 1833–1834, zawierający przegląd ówczesnych dzieł Heinego. (Dotyczą one wydarzeń kulturalnych rozgrywających się w Niemczech, jednak pisarz łączy je z politycznymi i społecznymi sprawami.)

Na uwagę zasługują także satyry polityczne Heinricha Heinego. W pierwszej, zatytułowanej  „Atta Troll”, pisarz podejmuje polemikę z poglądami na literaturę, politykę i społeczeństwo przedstawicieli Młodych Niemiec. Satyra ta została opublikowana we Francji w 1842 roku. Kolejna – „Baśń zimowa” z 1843 roku – jest błyskotliwym spojrzeniem na ówczesne społeczeństwo niemieckie przez pryzmat grup społecznych takich jak arystokracja, mieszczaństwo i kler. Satyry te zostały przełożone na język polski przez Adolfa Sowińskiego w 1956 roku, wydane przez Polski Instytut Wydawniczy w zbiorze „Dzieła wybrane”. W ostatnim etapie twórczości pisarz powraca do poezji i ballad romantycznych. Heine umiera w 1856 roku.