Goethe „Cierpienia Młodego Wertera” - charakterystyka Wertera
JUŻ 9902 WYPRACOWANIA W BAZIE!
- 4914 wypracowanie - Język polski
- 1594 wypracowanie - WOS
- 2021 wypracowanie - Historia
- 787 wypracowanie - Religia
- 528 wypracowanie - Język angielski
- 58 wypracowanie - Język niemiecki
Johann Wolfgang Goethe wykreował w powieści „Cierpienia Młodego Wertera” postać reprezentującą specyficzne cechy bohatera romantycznego. Bohater i jego losy, zainspirowane zostały osobistymi doświadczeniami niemieckiego poety. Goethe podczas swojej podróży zakochał się z pięknej Charlotcie Buff. Niestety, jego wybranka serca miała już narzeczonego i plany na przyszłość. W celu podtrzymania kontaktów z ukochaną, Goethe stał się częstym gościem w domu Charlotty i Jana Christiana Kestnera. Udało mu się zaprzyjaźnić z obojgiem narzeczonych. Nie chcąc ranić dwójki kochanków, poeta opuścił Wetzlar, jednak nadal utrzymywał korespondencyjną znajomość z obojgiem.
„Cierpienia Młodego Wertera” należą do gatunku powieści epistolarnych. Utwór napisany jest w formie listów, które główny bohater kieruje do swojego najbliższego przyjaciela - Wilhelma. Goethe przedstawia się w powieści jako wydawca listów młodego Wertera. Posłużył się tym zabiegiem, w celu uwiarygodnienia autentyczności postaci głównej postaci.
Werter był indywidualistą, jednostką niezwykle wrażliwą, a także egocentrykiem. Całą uwagę skupiał na własnym cierpieniu, nie zważając na los i uczucia innych ludzi. Ubrany zawsze w niebieską kamizelkę i żółty frak, swoją osobą budził zainteresowanie wielu kobiet. Uznanie płci pięknej zyskiwał sobie takimi umiejętnościami jak zdolność konwersacji, umiejętnościami tanecznymi czy malarskimi. Werter miał skłonność do przesadnego fantazjowania. Często bywał przygnębiony, choć nie potrafił określić przyczyny swojego stanu. Był słaby psychicznie, wielokrotnie ogarniało go poczucie zagrożenia oraz opuszczenia. Na każdą sytuację reagował bardzo emocjonalnie. Przy tym wszystkim był wzniosły, wywyższał się. Mawiał: „przeżywam chwile tak szczęśliwe, jakie Bóg przetrzymuje dla świętych”.
Werter poszukiwał miłości. Był nieodporny na uroki kobiet. Zakochał się w Lotcie, lecz jego miłość do pięknej kobiety nie mogła być szczęśliwa, pozostała niespełniona. Lotta była dla młodego Wertera nieosiągalna. Należała do kogoś innego. Kochała swojego narzeczonego i była mu wierna. Wertera postrzegała jako bratnią duszę, osobę mającą podobne zainteresowania, jako przyjaciela. Miłość Wertera podsycona była chorobliwą zazdrością o Alberta - narzeczonego Lotty. Traktował on wybrankę swojego serca jak świętość. Lotta przyjmowała dla Wertera niemal boską postać. Imponowała mu swoim oczytaniem, spojrzeniem na świat, praktycznością oraz odwagą. Była ideałem. Jest to typowy przykład Amor sacer - miłości świętej i niedostępnej dla zwykłego człowieka.
Werter był postacią żywiącą sprzeczne uczucia. Często popadał ze skrajności w skrajność. Był niezdecydowany i niekonsekwentny w swoim postępowaniu. Przyrzekł sobie, że w dniu ślubu Lotty, zdejmie jej portret ze ściany na znak pogodzenia się z utraconą miłością. Nie dotrzymał danego sobie słowa. Nigdy też nie pogodził się z tym, że Lotta nie odwzajemniła jego uczucia.
Bohater pozostał samotnikiem z wyboru. Czuł się niezrozumiany przez cały świat. Swoją egzystencję postrzegał jako bezcelową i opartą na paśmie nieszczęść, co skutkowało częstymi myślami samobójczymi bohatera. Świat stał się dla niego więzieniem, z którego jedyną ucieczką okazało się odebranie sobie życia.
Ukojenia szukał obcując ze sztuką oraz z naturą. Uważał się za artystę, jednostkę niezwykle uzdolnioną. Dużo rysował oraz czytał. Jego ulubioną lekturą była „Iliada” Homera. Był wrażliwy na piękno. Dostrzegał związek pomiędzy uczuciami a przyrodą. Swoje przeżycia utożsamiał z otaczającą go przyrodą. Werter był człowiekiem niezwykle sentymentalnym. Nudziła go nauka. Uważał, że w życiu najważniejsze są uczucia, zdobycie bogatych przeżyć. I tego właśnie głównemu bohaterowi najbardziej brakowało. Był spragniony miłości, uznania innych ludzi. Brak tych wszystkich doznań zadecydował o biernej postawie bohatera wobec życia. Werter odsunął się od innych ludzi, wybrał samotność. Jedyną możliwością ratunku dla młodzieńca była miłość Lotty, lecz ta, okazała się niemożliwa. Życiowa filozofia Wertera, była przepełniona pesymizmem, brakiem wiary, sceptycyzmem oraz nihilizmem.
Werter cierpiał na tzw. „Weltschmerz” - ból istnienia. Historia bohatera powieści Goethego stała się podstawą do stworzenia postawy zwanej werteryzmem. Związana ona była z buntem jednostki wobec wszelkich norm i zasad moralnym, odbieraniem świata za pomocą uczuć oraz permanentnym poczuciu bezsensu ludzkiego istnienia, prowadzącym do śmierci.
Podobne wypracowania do Goethe „Cierpienia Młodego Wertera” - charakterystyka Wertera
- Dwie wizje odzyskania przez Polskę niepodległości - Mickiewicza („Dziady” cz. III) oraz Słowackiego („Kordian”). Porównanie
- Edmund Niziurski „Sposób na Alcybiadesa” - uczniowie Alcybiadesa - charakterystyka
- Jan Chryzostom Pasek „Pamiętniki” - „Pan Pasek w Danii” - interpretacja i analiza fragmentu „Pamiętników” Paska
- Cechy gatunkowe noweli na podstawie utworu Marii Konopnickiej „Mendel Gdański”
- Charles Dickens „Opowieść wigilijna” - recenzja utworu
- Wolter „Prostaczek” jako powiastka filozoficzna - cechy
- Leopold Staff „Kartoflisko” - interpretacja i analiza wiersza
- Stefan Żeromski „Ludzie bezdomni” - charakterystyka Tomasz Judyma
- Iwan Bunin - biografia, życiorys
- Józef Chełmoński „Babie lato” - opis obrazu, interpretacja
- Sztuka antyku - opracowanie
- Henryk Sienkiewicz „W pustyni i w puszczy” jako powieść o mieszkańcach Afryki - opracowanie zagadnienia
- Julian Ursyn Niemcewicz „Powrót posła” - geneza
- „Pieśń o Rolandzie” - prawda historyczna a fikcja literacka
- Opowiedz o zwyczajach i obyczajach krasnoludków - Maria Konopnicka „O krasnoludkach i sierotce Marysi”
- Motyw domu - „Pan Tadeusz” Mickiewicza, „Ludzie bezdomni” Stefana Żeromskiego. Opracowanie
- Eric Knight „Lassie wróć” - najciekawsza przygoda Lassie
- Polskie hymny narodowe - porównanie: „Bogurodzica”, „Hymn do miłości ojczyzny”, „Mazurek Dąbrowskiego”
- Gustaw Flaubert „Pani Bovary” - charakterystyka Karola Bovary
- Hanna Krall „Zdążyć przed Panem Bogiem” - interpretacja tytułu dzieła