Stanisław Wyspiański „Wesele” - „Wesele” to taniec upiorów na grobie Polski. Czy zgadzasz się z tym stwierdzeniem? Rozprawka

„Taniec upiorów na grobie Polski” – to bardzo mocne sformułowanie, ukazujące zaprzepaszczenie idei ratowania kraju. Jest to nieco makabryczna wizja, ale za to swoją dosadnością doskonale pobudza wyobraźnię.

„Wesele” w pewien sposób łączy się z tradycją guślarską. Guślarzem zwano dawniej kogoś, kto przewodniczył obrzędom ludowym, miał kontakt z duchami, odprawiał czary. Pojawiające się w drugim akcie dramatu Wyspiańskiego zjawy wezwane zostają nieopacznie przez Pana Młodego. Duchy przynoszą ze sobą grozę, ale przede wszystkim otwierają pewien metafizyczny wymiar świata. Od tego momentu wszystko, co realne splata się z tym, co fantastyczne, lecz nie w barwny sposób. Przeciwnie, to świat grozy, ciemności i niepewności. Scenerii takiej bliżej do pogrzebu niż wesela. Pojawiające się tajemnicze znaki, o których w III akcie mówi Poeta, pogłębiają tylko uczucie wyobcowania i strachu. Z pewnością więc atmosfera nie jest to przyjazna ani bezpieczna.

Upiorami tańczącymi na grobie Polski nie są jednak zjawy z II aktu, ale wciąż żyjący ludzie. To ni stoją nad grobem ojczyzny, przepełnieni swoimi miałkimi ideami, stereotypami i wcale nie szukają sposobu na to, by Polskę wskrzesić. Ten marazm, któremu podlegają,...