Ewa Szelburg-Zarębina „Najmilsi” - interpretacja

Książka zatytułowana „Najmilsi” jest zbiorem dziesięciu opowiadań, których inspiracji można upatrywać w życiu samej autorki, a konkretnie w jej dzieciństwie. Tytuł utworu odnosi się do zwierząt, które w życiu bohaterki są najważniejsze i najbliższe jej sercu.

Główną postacią w utworze jest mała dziewczynka, Renia. Bardzo kocha zwierzęta i nigdy nie przechodzi obok wyrządzanych im krzywd obojętnie. A wszystko zaczęło się pewnego dnia, gdy tatuś dziewczynki kupił małego, białego pieska. Początkowo Renia miała co do niego mieszane uczucia, ale szybko pokochała pupila i od tamtej pory każde zwierzątko było dla niej tak samo ważne. Zaprzyjaźniła się nawet z kogutem, którego przyniesiono do domu. Renia pokazywała mu podwórko, próbowała oswoić z innymi ptakami i przy tym świetnie się bawiła. Ale dziewczynka kochała nie tylko zwierzęta domowe, takie jak pies, kot czy nawet kogut.

Bohaterka niemal nieustannie spotykała na swojej drodze biedne stworzenia, które potrzebowały pomocy lub też wymagały opieki. Któregoś dnia znalazła chorego wróbelka, któremu oczywiście natychmiast udzieliła odpowiedniej pomocy. Innym razem zajmowała się małym, skaleczonym jeżykiem. Wielu ludzi wiedział, że Renia ma bardzo dobre serce i chętnie pomaga. Dlatego pewnego dnia do jej domu zawitał gajowy Magiera i przyniósł samotnego zajączka. Wiedział, że dziewczynka otoczy go opieką i powierzył jej chore zwierzątko. Bohaterka przeżywa wiele niesamowitych przygód, opiekuje się nawet z pozoru straszną sową, której odrobinę się boi. Ptak ma ogromne szare oczy, trochę przerażające. Jednak Renia pomaga mu i wkrótce nie czuje już strachu. Zaprzyjaźnia się także z małą, rudą wiewiórką, która staje się jej codziennym towarzyszem.

Książka ta porusza bardzo ważny problem. Pokazuje małym czytelnikom, że ludzie nie są na świecie sami. Wokół nas pełno jest głodnych i chorych zwierząt, które zasługują na naszą pomoc. Renia jest wzorową bohaterką, a jej zachowanie godne jest naśladowania. Myślę, że autorka chciała pokazać wszystkim dzieciom, że warto pomagać innym stworzeniom. Nie tylko zrobimy wtedy dobry uczynek, ale także będziemy mieli osobistą radość i satysfakcję. Utwór bez wątpienia ma wydźwięk dydaktyczny, ponieważ wskazuje odpowiednie życiowe postawy wobec zwierząt i świata przyrody. Jednak oprócz tego jest też wspaniałą opowieścią o przyjaźni, jaka może połączyć człowieka ze zwierzętami. Opowiadania ukazują rozmaite przygody Reni i stanowią doskonałą rozrywkę dla wszystkich członków rodziny.