Wywiad ze słynnym malarzem - przykład

Genialny narcyz XX wieku. Rozmowa z Salvadorem Dali

- Powiedział Pan kiedyś: „…jedyna różnica między mną a wariatem jest taka, że ja nie jestem wariatem”, czy współcześni uważali Pana za niepoczytalnego?

- Byli tacy, którzy tak właśnie myśleli. Oni nie dostrzegali czy nie rozumieli, że mojej w twórczości stałym elementem jest prowokacja. Gdybym żył w epoce renesansu, to fenomen moich dzieł uważano by za coś zupełnie normalnego i naturalnego. Ja przez te moje prowokacje po prostu nieustannie konfrontowałem świat z moją osobowością

- Co jest kluczem do zrozumienia pańskiej niebanalnej i niezwykłej twórczości?

- Zdecydowanie moje pochodzenie. Jestem Katalończykiem, co odzwierciedlają moje obrazy. Mówi się, że Katalończycy wierzą tylko w istnienie tego, co mogą zjeść, usłyszeć, odczuć, wyczuć węchem i zobaczyć. Ja nigdy nie robiłem tajemnicy z tego sensualnego i materialistycznego podejścia do życia i sztuki. Jak inaczej niż jako swoiste delirium żarłoczności nazwałaby Pani choćby taki obraz jak Miękka konstrukcja z gotowaną fasolką, przeczucie wojny domowej? Druga sprawa wynikająca z bycia Katalończykiem, to umiłowanie krajobrazu rodzinnego na czele z równiną Ampurdán. W...