Edvard Munch „Taniec życia” - interpretacja, opis obrazu

„Taniec życia” powstał w 1900 roku, namalowany został techniką oleju na płótnie. Należy do jednych z najbardziej wybitnych i zarazem najbardziej osobistych dzieł mistrza malarstwa ekspresjonistycznego.

Obraz interpretować należy w odniesieniu do biografii artysty. Prawdopodobnie akcja obrazu ma miejsce którejś nocy w Aasgaardstrand. Na pierwszym planie widać tańczącą parę. Mężczyzna ubrany jest w czarny frak, kobieta w intensywnie czerwoną sukienkę, ma włosy koloru blond. Mężczyzną przedstawionym na obrazie jest sam Munch, który tańczy z żoną Przybyszewskiego – Dagną. Kobieta była wielką, prawdopodobnie niespełnioną, miłością malarza. Na lewo od pary samotnie stoi  młoda kobieta ubrana w białą suknię. To Mila Taula, odrzucona pierwsza miłość artysty z lat młodości. Po drugiej stronie widzimy starszą, ubraną na czarno kobietę. Jest nią majętna Turla Garson, z którą Munch związany był przez cztery lata. W jednej z kłótni, Turla – grożąc, że odbierze sobie życie – odstrzeliła artyście czubek palca u ręki. Ich rozstanie nastąpiło w 1902 roku, w momencie malowania obrazu Munch wciąż był z nią związany.

Postacie tańczące ze sobą na obrazie mają ziemiste twarze, głębokie, podkrążone oczy. Ich ręce, choć wciąż splecione, są opuszczone wzdłuż ciała – oznacza to spadek temperatury uczuć. W sylwetkach pary nie widać radości tańca, bije od niej rezygnacja i zniechęcenie. Kontrastują one pod tym względem z czarno-białymi parami odmalowanymi w tle. Pokazane są one w wirującym tańcu, twarz mężczyzny za plecami Muncha jest uśmiechnięta, wręcz niezdrowo podniecona. Postacie tańczą na ciemnozielonej trawie, która przypomina morze. Tłem jest ciemne, zachmurzone niebo.

Wydaje się, że artysta pragnął przedstawić na obrazie swoje męskie przemyślenia dotyczące przemijania, ostygania uczucia. Taniec stanowi dla malarza figurę przemijalności, upływu czasu. Młodzi – zakochani – ludzie tańczą aż do utraty sił: starości lub końca miłości. Munch tak wypowiadał się o tańcu życia: „(...) kiedy uczucie zaczyna stygnąć, pojawiają się pierwsze znaki czasu. Biada wtedy ślepym, łatwowiernym i naiwnym. To przecież tylko odwieczny taniec życia (…). Ale ja, nawet przez nią odrzucony, do końca życia będę tańczył z moją prawdziwą miłością: ze wspomnieniem roześmianej młodej kobiety o jasnych włosach, które pozostanie we mnie na zawsze (...)”.

Munch namalował „Taniec życia” charakterystyczną dla siebie techniką. Uwagę przyciągają intensywne kolory, falujące przestrzenie oraz wyraźne, ostre pociągnięcia pędzla.

Obecnie obraz znajduje się w Muzeum Narodowym w Oslo.