Maria Krüger „Karolcia” - charakterystyka Karolci

Karolcia to ośmioletnia dziewczynka, tytułowa bohaterka powieści Marii Kruger wydanej w 1959 roku. Autorka specjalizowała się w tematyce dziecięcej, napisała kilkanaście książek dla najmłodszych. Opowieść o Karolci doczekała się kontynuacji – w 1970 roku powstała dalsza część zatytułowana „Witaj Karolciu”.

Główna bohaterka ma osiem lat, jest jedynaczką i mieszka razem z rodzicami w dużym mieście. Karolcia jest przeciętną dziewczynką, podobną do koleżanek w jej wieku. Chodzi do szkoły jak wszystkie dzieci, mama powierza jej też pierwsze obowiązki – Karolcia przynosi bułki ze sklepu. Pewnego dnia rodzina przeprowadza się ze starego mieszkania do nowego znajdującego się przy ulicy Kwiatowej. Tuż przed przeprowadzką w szparze podłogi w starym mieszkaniu Karolcia znajduje błękitny koralik i zabiera go ze sobą. Jak się okazuje, koralik jest magiczny – spełnia życzenia właścicielki, w tym przypadku Karolci. Dziewczynka dowiaduje się o tym przypadkowo – jadąc taksówką do domu towarowego wypowiada życzenie, by pojazd przefrunął nad zatłoczonymi ulicami. I rzeczywiście tak się dzieje.

Posiadanie niezwykłego koralika to wielka przyjemność, ale także niebezpieczeństwo. Karolcia przekonuje się o tym w domu towarowym, kiedy koralik chce przechwycić zła czarownica Filomena. Dziewczynce udaje się uciec przed wiedźmą, a w domu przypadkowo namydla swoje znalezisko i koralik przemawia do niej ludzkim głosem, twierdząc że spełni jej każde życzenie.

Karolcia udowadnia, że jak na swój wiek jest mądra, rozsądna i odpowiedzialna. Jej życzenia nie dotyczą całej masy zabawek czy pięknych lalek, które mogła zdobyć dzięki koralikowi. Dzieli się swoją tajemnicą z synem sąsiadów, Piotrkiem, i razem korzystają z koralika. Robią wiele psot i figli, ale niezłośliwych – na przykład stają się niewidzialni i w domu towarowym poruszają lalkami, a ludziom wydaje się, że one same chodzą. Karolcia wykorzystuje swoją niewidzialność i zdolność do latania, by upomnieć dziecko, które za bardzo wychyla się z okna.

Dziewczynka wykorzystuje koralik, by spełnić swoje marzenia (na przykład na moment staje się dorosła) czy po to, by pomóc ciotce Agacie, która życzy sobie ciastek z kremem. Karolcia nie waha się jednak przed wykorzystywaniem mocy cudownego znaleziska dla celów korzystnych dla wszystkich mieszkańców jej ulicy czy wszystkich dzieci. Dziewczynka razem z Piotrem ratuje plac zabaw zagrożony likwidacją, a jej ostatnim życzeniem – bo koralik traci swoją moc – jest prośba, by spełniły się marzenia wszystkich mieszkańców jej ulicy.

Takie postępowanie świadczy o wielkoduszności i dobrym sercu Karolci. Dziewczynka nie jest samolubna, umie dzielić się z innymi. Właśnie dzięki temu jej ulica staje się wspaniałym miejscem i z Kwiatowej przemianowana zostaje na Szczęśliwy Zaułek.