Ocena Polaków i Polski w romantyzmie - na podstawie III cz. „Dziadów” Mickiewicza oraz „Grobu Agamemnona” Słowackiego

Dwaj wielcy romantyczni twórcy - Adam Mickiewicz i Juliusz Słowacki dokonują w swych dziełach rozrachunku z postawą swoich rodaków w sprawach dotyczących zaangażowania w sprawy niepodległości i walki i nią. Taka ocena znajduje się również w III cz. „Dziadów” oraz „Grobie Agamemnona.”

Mickiewicz w swym dramacie podzielił społeczeństwo polskie na szczerych patriotów, którzy są gotowi ponieść ofiarę dla dobra narodu oraz zaprzedanych wrogowi, wygodnickich zdrajców sprawy, którzy wybrali spokój, luksus i życie. Do tej pierwszej grupy należą wszyscy spiskowcy, którzy biorąc sprawy w swoje ręce, zdecydowali poświęcić wszystko dla wolności ojczyzny. 

Grupę zdrajców reprezentuje salon warszawski, czyli elita, która nie zamierza zamieniać wystawnego i przyjemnego życia, na śmierć i niedostatek. To właśnie oni są najbardziej potępieni w tym utworze za swoja postawę. Wybór sprzyjania ciemiężcy narodu w zamian za piękne stroje, próżniactwo i niekończące się bale oznacza bycie niegodnym nazywania siebie Polakiem. Ich podejście do kwestii polskości potwierdza nawet ich zdanie o literaturze. Hołdując modzie na francuszczyznę, twórczość rodzimą...