Sofokles „Antygona” - charakterystyka Antygony

Antygona jest główną i tytułową bohaterką dramatu Sofoklesa. Jest ona córką Edypa i Jokasty, z rodu Labdajkidów. Bohaterka ma jedną siostrę, Ismenę oraz dwóch braci, Polinejkesa i Eteokla. Pomimo młodego wieku, Antygona cechuje się dużą dojrzałością emocjonalną oraz niebywałą odwagą. Jako jedyna cierpi moralne rozterki w imię obrony honoru nieżyjącego brata, który został ogłoszony zdrajcą. W związku z tym zostały mu odebrane prawa do godnego pochówku, miał zostać rzucony na pożarcie sępom i psom. Antygona nie przystaje na taki stan rzeczy i postanawia walczyć o spokój brata po jego śmierci. Nie potrafi bowiem zrezygnować z tego, co moralnie słuszne i prawe. Jest także zdania, iż prawo boskie jest ważniejsze, niż ustanowione przez człowieka prawo ziemskie. Ponadto kieruje się w życiu dobrem, miłością i wiernością Bogu: 

,,Współkochać przyszłam, nie współnienawidzieć”. 

Te słowa skierowała do władcy Teb, Kreona, mimo iż ten zagroził jej śmiercią w przypadku, gdyby zechciała godnie pochować brata swego, Polinejkesa. Antygona jest bardzo dumna, niezłomna w swych przekonaniach, wierna sobie i wartościom, którymi się w życiu kieruje. Ani przez moment nie targały nią wątpliwości....