Johann Wolfgang Goethe „Faust” - opis przeżyć wewnętrznych Małgorzaty

Och, ja nieszczęsna! Co się teraz ze mną stanie? Zamknięta w więzieniu, odcięta od świata, pogardzana... już niedługo zostanę pozbawiona życia, lecz najgorsze jest to, że sama nie umiem sobie wybaczyć swoich zbrodniczych czynów. Gdybym tylko mogła cofnąć czas, nie popełniłabym tych samych błędów! Kara jest dla mnie zbawieniem, chcę odpokutować swoją straszną zbrodnię.

Na początku byłam taka szczęśliwa. Faust ofiarował mi drogie klejnoty i powoli sprawił, że pokochałam go całym sercem. Jednak miłość ta była moim przekleństwem – najpierw zgubiła moją najbliższą rodzinę, a teraz i mnie. Przez tę właśnie miłość oddałam się mężczyźnie, by później stać się dzieciobójczynią. Zabiłam własne dziecko! O, ja nieszczęśliwa! Z pewnością trafię w czeluście piekielne i już nigdy nie połączę się z tymi, których kochałam. Przez całe życie starałam się postępować w zgodzie z bożymi prawami, a teraz czeka mnie wieczne potępienie.

Cela więzienna jest taka ciemna i zimna. Nigdy nie przypuszczałam, że to w takim miejscu zakończy się moje życie. Jestem taka samotna. Przyjęłabym to cierpienie z radością, gdyby mogło ono wrócić życie moim bliskim. Tak bardzo żałuję...