Przypowieści biblijne - przykłady. Mądrość płynąca z biblijnych przypowieści

Biblia jest prawdziwą skarbnicą mądrości dla chrześcijan. Treści w niej zawarte uczą, wskazują możliwe rozwiązania dręczących problemów, dają odpowiedzi na nurtujące ludzi pytania. Szczególną rolę należy przypisać przypowieściom. Te krótkie paraboliczne (przenośne) utwory ukazują prawdy religijne i objaśniają je w prosty, klarowny sposób, aby mogły dotrzeć do każdego człowieka. Jezus tłumaczył uczniom zawiłe kwestie wiary właśnie poprzez przypowieści właśnie. Najpierw przedstawiał jakąś scenę, wydarzenie, a następnie podsumowywał jej znaczenie krótką refleksją, puentą podkreślając jej głębszy sens moralny. Taka forma nauczania była bardziej przekonująca, aniżeli suche napominania i karcenia.

Również dzisiaj przypowieści łatwo trafiają do serc ludzi wierzących, a ich treści pozostają wciąż aktualne. Są one nośnikami wartości uniwersalnych, dotykają problemów, z którymi każdy człowiek musi się zmagać, stanowią drogowskazy i źródło mądrości i w tym tkwi tajemnica ich popularności i żywotności. Kiedy wierzący myśli, że jest do niczego, że Bóg zapomniał o nim obdarowując większymi zdolnościami inny, warto sięgnąć po „Przypowieść o talentach”. Po jej przeczytaniu na pewno nie obrazi więcej Pana, w którego wierzy, mówiąc, że poskąpił mu umiejętności. Jak możemy tam wyczytać: każdy z nas posiada talent, jeden większy, drugi mniejszy, ale tylko od nas zależy, czy odkryjemy go w sobie, czy będziemy umieli go właściwie spożytkować i pomnożyć.

Czasem może się też zdarzyć, że człowiek spogląda na kogoś bardzo krytycznie, ocenia powierzchownie bliźnich, spogląda na nich przez swój pryzmat, wywyższa się i pełny obłudy i hipokryzji zanosi Bogu swoje nieszczere modlitwy. Może zdarzyło nam się pomyśleć, że jesteśmy lepsi od innych, odetchnąć z ulgą, że nie jesteśmy biedni, chorzy, upośledzeni, pomyśleć, że znaczymy coś więcej od chromych, niedołężnych. Wtedy warto sięgnąć po „Przypowieść o faryzeuszu i celniku” – szybko rozwieją się nasze złudzenia, że jesteśmy kimś bardziej wartościowym od innych i być może staniemy przed Bogiem ze skruszonym sercem i niczym faryzeusz będziemy Go pokornie prosić o zmiłowanie.

Czasami życie człowieka może potoczyć się nie tak, jakby tego pragnął – zdarza się, na przykład, że zbacza on z właściwej drogi, że błądzi. Każdy ma prawo do błędu i nie ma takiego grzechu, którego miłosierny Bóg nie mógłby nam przebaczyć. Właśnie tę prawdę zdaje się przekazywać Jezus w „Przypowieści o Synu Marnotrawnym”. Bóg, jak dobry ojciec, zawsze czeka zawsze na powrót swoich dzieci. Jest litościwy i dobry, potrafi zapomnieć nieprawość grzeszników i przygarnąć ich na nowo do swojego kochającego serca.

To tylko przykłady mądrości, jakie można odnaleźć w przypowieściach, jest ich o wiele więcej i każdy – wierzący, wątpiący czy też nie wierzący – może znaleźć w nich odpowiednią wskazówkę dla siebie.