Antoine de Saint-Exupéry - symbolika „Małego Księcia”

Symbole zawarte w utworze Antoine'a de Saint-Exupéry'ego dają się dość łatwo odczytać, ponieważ bazują na motywach znanych w literaturze. Lecz autor nie poprzestaje na prostych interpretacjach, gdzie róża oznacza piękno, studnia życie, a wąż – zagrożenie. Poprzez ukazane wydarzenia nadaje tym symbolom szersze znaczenie, choć na ogół zgodne z ich baśniową wymową.

Bardzo ważnym symbolem w utworze jest Róża, obiekt miłości Małego Księcia. Róża to przede wszystkim symbol piękna i delikatności. Jako kwiat róża jest „ulotna”, tak określa ją Stary Pan, tłumacząc chłopcu, że kwiaty szybko przemijają. Ponadto Róża jest delikatna, potrzebuje klosza, który chroniłby ją przed zimnem i wiatrem. Jej piękno daje jej przewagę, zachwyca swym wyglądem i zapachem, ale nie potrafi być skromna. Róża jest kapryśna, cały czas czegoś oczekuje, stawia żądania, jednak nie okazuje wdzięczności. Mimo to zasługuje na miłość.

Wąż to symbol znany już z Księgi Rodzaju. Najczęściej oznacza grzech i śmierć, a także tajemną wiedzę o życiu. W „Małym Księciu” jest też wybawicielem od życia na Ziemi. Mimo iż niesie śmierć dla ciała, nie budzi takiej grozy. Działa zgodnie z wolą chłopca, który jest niewinny. Wąż zadaje ból i śmierć, ale jednocześnie przynosi wolność, pozwala Księciu wrócić na jego planetę.

Także Lis został ukazany w sposób pozytywny. W bajkach najczęściej symbolizuje chytrość, w utworze Antoine'a de Saint-Exupéry'ego jest przede wszystkim uosobieniem mądrości. To on przekazuje Księciu prawdę o przyjaźni mówiąc, że każdy jest odpowiedzialny za tego, kogo oswoi, na koniec zdradza mu też tajemnicę: „(...) dobrze widzi się tylko wtedy, kiedy patrzy się sercem, ponieważ najważniejsze jest dla oczu niewidoczne”. To dzięki spotkaniu z Lisem, Książę może zrozumieć, dlaczego jego Róża jest dla niego wyjątkowa. Czuje, że został przez nią oswojony, dzięki jej kaprysom nawiązała się między nimi więź. Czas, który jej poświecił, wszystko, co dla niej zrobił, nie zniszczyły uczucia, jakim ją darzył, przeciwnie –  pogłębiły je.

Spotkanie Małego Księcia i Pilota ma miejsce na pustyni. Dla Pilota, który jest dorosłym i doświadczonym człowiekiem, pustynia jest przede wszystkim zagrożeniem. Dlatego martwi się, kiedy kończy się zapas wody, a on nie może naprawić silnika. Ale Mały Książę widzi ją nieco inaczej, oczyma dziecka. Dla niego pustynia kryje piękno i życie. Wie, że gdzieś znajduje się studnia, choć nie można jej dostrzec oczyma. Pustynia staje się więc symbolem ukrytego piękna, tego, co zakryte przed wzrokiem, ale prawdziwe. Z pustynią łączy się symbol studni. Studnia to właśnie to ukryte piękno. Kiedy kończy się zapas wody, Pilot jest rozdrażniony, boi się o życie Małego Księcia i własne. Jest zdziwiony, kiedy w końcu natrafiają na studnię, która wygląda tak, jakby była wiejską studnią, choć znajduje się gdzieś w środku pustyni z dala od ludzi. Studnia jest symbolem tego, co cenne. Pilotowi woda ratuje życie, dzięki niej może wrócić do domu. Dla Małego Księcia studnia oznacza miejsce, w którym spadł na Ziemię, a więc i miejsce, z którego będzie mógł wrócić do swej ukochanej Róży.

Swoistą symbolikę mają też baobaby, potężne drzewa, które są zagrożeniem dla planety Małego Księcia. Gdy są małe, z łatwością można je wyrwać, ale gdy się tego zaniedba i pozwoli im urosnąć, swoimi korzeniami mogą rozsadzić całą planetę.