Anna Achmatowa - biografia, życiorys

Anna Achmatowa (prawdziwe nazwisko Anna Andriejewna Gorienko) – urodziła się 23.06.1889 r., w niewielkiej miejscowości Bolszoj Fontan, na południu ówczesnej Rosji. Gimnazjum ukończyła w Carskim Siole, a po rozwodzie rodziców przeprowadziła się wraz z matką na Krym. Studiowała w Kijowie i w Petersburgu.

Zaczęła tworzyć już jako nastoletnia dziewczyna, a ze względu na ojca podpisywała swe utwory nazwiskiem panieńskim babki. Pierwsze jej tomiki  („Wieczór”, „Różaniec”, „Białe Stado”) ukazały się w latach 1912-1918 i można w nich zauważyć silny wpływ rosyjskiej prozy psychologicznej XIX wieku.

Achmatowa tworzyła w nurcie modernizmu, była przedstawicielką akmeizmu (odmiana neoklasycyzmu; nazwa pochodzi od gr. akme – szczyt, pora rozkwitu) i zgodnie z jego założeniami poezja Anny Achmatowej jest pozbawiona wieloznaczności, metafor i symboliki, w sposób realistyczny traktuje o świecie i elementach codziennego życia (jak rękawiczka, świeca…). Jednak twórczość Achmatowej jest bardzo zróżnicowana, począwszy od subtelnych erotyków, przez refleksyjne utwory dotyczące terroru stalinowskiego, aż po rozbudowane poematy.

Jej poezja jest prosta w opisach, lecz niepozbawiona sugestywności i aluzji, których poetka szczególnie chętnie używała w utworach o tematyce miłosnej, w celu podkreślenia przeżyć wewnętrznych. Na początku XX wieku jej utwory, które dziś możemy odbierać jako delikatną poezję miłosną, wówczas traktowano jako śmiałe erotyki.

Była trzykrotnie zamężna. Jej pierwszy mąż, Nikołaj Gumilow został rozstrzelany, a syn z pierwszego małżeństwa w latach stalinizmu był prześladowany i wielokrotnie więziony. Te doświadczenia odcisnęły swoje piętno na twórczości poetki – napisała wówczas jeden ze swych najwybitniejszych utworów „Requiem”, w którym w sposób mistrzowski opisuje stalinowski terror.

Z powodu problematyki politycznej poruszanej w utworach, władze przez długi okres zakazywały drukowania jej utworów. Dopiero po śmierci Stalina, w latach tzw. odwilży, powoli powracała do życia społecznego i do świadomości czytelniczej.

W roku 1962 została nominowana do Nagrody Nobla, a także przyznano jej tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Oksfordzkiego.

Zmarła 5.03.1966 r. w Domodiedowie na zawał serca.