Witkacy „Szewcy” - charakterystyka postaci

Głównymi bohaterami „Szewców” Witkacego są: Sajetan Tempe, prokurator Robert Scurvy oraz  księżna Irina Wsiewołodowna Zbereźnicka-Podberezka.

Wygląd zewnętrzny i prezencja postaci zostały dość drobiazgowo określone przez samego autora.
Sajetan Tempe jest starzejącym się majstrem szewskim („rzadka bródka i wąsy. Blondyn siwiejący. Ubrany w normalny strój szewski z fartuchem. Około 60 lat”). Z racji swojego pochodzenia klasowego powinien być człowiekiem dość ograniczonym, okazuje się natomiast prawdziwym filozofem. Jest człowiekiem elokwentnym i oczytanym, posiada sporą wiedzę z zakresu historii filozofii, cytuje Leibniza i Corneliusa. Robi to jednak z użyciem sporej liczby wulgaryzmów i elementów robotniczej gwary. Sajetan czuje się wykorzystywany przez klasę wyższą, kapitalistów. Pragnie przewrotu społeczno-ustrojowego, który dałby mu władzę i bogactwo oraz zrównał go ze znienawidzoną klasą burżuazyjną. Pragnie wywyższenia robotników oraz ich władzy nad społeczeństwem. Jednak w momencie otrzymania owej władzy okazuje się bardzo marnym przywódcą, ponadto staje się nieszczęśliwy. W końcu zostaje zabity, co zdaje się nie przeszkadzać mu w późniejszych monologach (elementy absurdu i groteski, obecne w dramacie).

Prokurator Scurvy jest elegancikiem, arystokratą, lecz w pewien sposób zawsze wydaje się dość wulgarnej prezencji („twarz [...] zrobiona jakby z czerwonego salcesonu, [...] szczęki szerokie, pogryzłyby [...] na proszek kawałek granitu. Strój żakietowy, melonik. Laska ze złotą gałką. [...] Biały halsztuk zawinięty i ogromna w nim perła”). Reprezentuje całe zakłamanie i fałsz klasy burżuazyjnej. Wprost przyznaje się do kłamstw,  które zapewniają mu luksusowe życie. Scurvy nie jest arystokratą z pochodzenia i bardzo się tego faktu wstydzi. Jest faszystą; to za jego sprawą Szewcy trafiają do więzienia i to jego polecenia muszą wykonywać pracę. Ma władcze ambicje, które niespodziewanie zanikają, gdy następuje jego groteskowa przemiana w pół-człowieka, pół-psa. Jego metamorfoza ma związek z chucią i niemożnością zaspokojenia pożądania, podsycanego nieustannie przez proszki księżnej. W końcu doprowadza go to do śmierci, która odarta jest ze wszelkich znamion godności – Scurvy umiera przypięty do psiego łańcucha.

Księżna Irina Zbereźnicka-Podberezka jest młodą i atrakcyjną kobietą („bardzo piękna szatynka, niezwykle miła i ponętna, lat 27-28”). Jej nazwisko jest bardzo znaczące, ponieważ jest ona postacią przesyconą erotyzmem, swoje wdzięki traktując nie tylko jako źródło erotycznej przyjemności, lecz przede wszystkim jako narzędzie, potrzebne do zdobycia władzy (nazwanej przez Scurvy'ego "babomatriarchatem"). Księżna dąży do upokorzenia wszystkich mężczyzn,  wyraźnie bawi ją doprowadzanie Szewców do szału z pożądania. Jest jednak w swym zachowaniu nieco śmieszna, a to za sprawą bardzo mocnego przerysowania cech jej charakteru przez Witkacego.