Józef Ignacy Kraszewski „Kwiat paproci” - streszczenie skrótowe baśni

Od dawien dawna wiadomo, że w Noc Świętojańską zakwita w lesie kwiat paproci, a kto go odnajdzie i zerwie, temu spełni się wszystko, czego sobie zażyczy. Nikomu nigdy nie udało się jednak tego dokonać, ponieważ kwiat rośnie w miejscu dobrze ukrytym, do którego drogę utrudniają magiczne strachy.

Pewnego razu w niewielkiej wsi żył młody chłopiec imieniem Jacuś. Był on niezwykle ciekawski, zawsze musiał doświadczyć wszystkiego na swojej własnej skórze. Pewnego wieczora siedząc przy piecu i strugając kijek, Jacuś słuchał opowiadań starej i mądrej kobiety. Ta bajała właśnie o kwiecie paproci. Jej opowiadanie tak rozbudziło wyobraźnię Jacusia, że chłopak postanowił za wszelką cenę odnaleźć drogocenny kwiat. Zaplanował, że będzie go szukać każdego roku, kiedy wszyscy we wsi zajęci będą świętowaniem Sobótki (Nocy Świętojańskiej).

Kiedy nadeszła upragniona noc, Jacuś wymknął się do lasu. Długo błąkał się między drzewami, które nagle wyglądały zupełnie inaczej niż dotychczas. Ścieżki zdawały się prowadzić w inne niż zwykle strony. Otaczały go błyszczące różnymi kolorami oczy, lecz Jacuś nie należał do bojaźliwych. W końcu na krzaku paproci dostrzegł niewielki złotawy kwiatek, złożony z pięciu płatków. Szybko podbiegł do niego, lecz...