Krzysztof Kamil Baczyński „Z lasu” - katastrofizm w wierszu Baczyńskiego

„Z lasu” jest jednym z ostatnich wierszy, jakie Kamil Krzysztof Baczyński zdążył napisać przed swoją tragiczną śmiercią w Powstaniu Warszawskim. Utwór jest wyrazem towarzyszącego poecie w ostatnich miesiącach przeczucia czekającego go tragicznego losu, który stał się udziałem całego pokolenia zwanego Pokoleniem Kolumbów. Jego los okazał się wyjątkowo tragiczny - jako pierwsza generacja urodzona w wolnej, niepodległej Polsce, miała być przeznaczona do życia w błogim spokoju i w jego atmosferze budować nową państwowość, jej życie kulturalne, społeczne i gospodarcze tak, by z dnia na dzień każdemu z przedstawicieli tego pokolenia żyło się coraz lepiej. Wojna światowa przekreśliła tę wizję, skazując młodych, pełnych entuzjazmu ludzi na zatracenie w konflikcie zbrojnym, który swoim koszmarem i okrucieństwem przeszedł najśmielsze oczekiwania, deklasując traumatyczne wydarzenia wszystkich wojen, jakie znała wcześniej historia.

W tym utworze zaznaczył się więc bardzo wyraźnie obecny we wszystkich dojrzałych wierszach Baczyńskiego katastrofizm, który realizuje się poprzez wizje spełniającej się na oczach artysty apokalipsy. Rozgrywa się ona w mrocznym lesie, który przywodzi na myśl symbol piekielnego zatracenia, jaki znamy z...