Mit o Dedalu i Ikarze - motyw marzyciela - opracowanie

Mit o Dedalu i Ikarze opowiada o ojcu i synu, którzy zostali uwięzieni na wyspie Krecie i zapragnęli wrócić do Aten - swojej ojczyzny.

Minos nie chciał wypuścić ich z wyspy, ponieważ Dedal - wybitny rzemieślnik, miał uprzywilejowaną pozycję, znał różne sekrety państwowe, w tym drogę do Minotaura. Dedal postanowił więc opuścić wyspę podstępem. Dla siebie i swojego syna Ikara zbudował skrzydła z ptasich piór sklejonych woskiem. W ten sposób mężczyźni mieli uciec z wyspy.

Przed podróżą Dedal ostrzegł swego syna, aby trzymał się blisko niego i aby nie wzlatywał zbyt wysoko ani zbyt nisko, ponieważ ciepło słońca i wilgoć morza rozpuści wosk spajający pióra. Ikar nie posłuchał jednak rad ojca. Był młodym beztroskim chłopcem, który żył marzeniami i nie potrafił racjonalnie ocenić rzeczywistości. Rady jego poważnego, doświadczonego ojca nie przemawiały do niego.

Ikar był nie tylko marzycielem, ale także empirystą - teoria, której nie mógł sprawdzić w praktyce nie była dla niego wiarygodna. Kiedy Ikar wzbił się w powietrze zapomniał o przestrogach Dedala.

W powietrzu przepełniało go szczęście - czuł się wolny, niczym nieskrępowany. Radośnie krzyczał do ojca o wspaniałym uczuciu, które daje latanie. Cały czas wzbijał się wyżej i wyżej do słońca. Poczuł się jak ptak i zapomniał, że skrzydła są sztuczne, a on jest tylko człowiekiem. Po pewnym czasie ciepło słoneczne roztopiło wosk trzymający pióra, a Ikar runął do morza. Chłopiec drogo zapłacił za swoje marzenie wzbicia się ku słońcu.

Ikar jest w micie archetypem beztroskiego marzyciela, który nie słucha rozsądnych rad swojego ojca. Beztroskę młodości, brawurę oraz chęć spełnienia swojego marzenia Ikar przypłacił życiem. Dla marzycieli charakterystyczne jest jednak właśnie to, że nie liczą się z konsekwencjami realizacji swoich marzeń i nie potrafią ocenić ich racjonalnie.