Ryszard Kapuściński „Cesarz” jako powieść reportażowa - cechy
JUŻ 9902 WYPRACOWANIA W BAZIE!
- 4914 wypracowanie - Język polski
- 1594 wypracowanie - WOS
- 2021 wypracowanie - Historia
- 787 wypracowanie - Religia
- 528 wypracowanie - Język angielski
- 58 wypracowanie - Język niemiecki
„Cesarz” to książka Ryszarda Kapuścińskiego wydana w 1978 roku w Polsce. Autor, dziennikarz i reportażysta opisuje schyłek sprawowania władzy przez Hajle Sellasje, cesarza i dyktatora Etiopii. Przywódca ten rządził krajem przez kilkadziesiąt lat – od początku lat czterdziestych do roku 1974, kiedy został obalony w wyniku rewolucji.
Kapuściński przyjmuje w swojej książce niezwykle ciekawy punkt widzenia: nie opowiada o starciach, walkach, nie opisuje przebiegu rewolucji w relacji bojowników, którzy przejmują władze. Kapuścińskiego interesuje opinia byłych urzędników cesarskiego pałacu, którzy kiedyś pełnili najważniejsze funkcje w państwie, byli bardzo blisko władcy, a dziś żyją w strachu i ukrywają się. By do nich dotrzeć, Kapuściński musi bardzo się natrudzić – opisuje, jak szuka ich w opuszczonych domach w stolicy kraju, Addis Abebie, zmienia samochody, by nikt nie wyśledził, dokąd się udaje. Nie szuka byłych dostojników na własną rękę, ma przewodnika – to były cesarski dygnitarz, którego Kapuściński poznał jeszcze w 1963 roku, kiedy był korespondentem zagranicznym akredytowanym na kongresie założycielskim Konferencji Jedności Afrykańskiej.
Zjazd odbywał się właśnie w stolicy Etiopii, a pierwszym przewodniczącym Konferencji wybrano cesarza Hajle Sellasje. Współpracą z dziennikarzami z zagranicy zajmował się Teffera Gebrewold, przedstawiciel narodu Amhara, największej grupy etnicznej w Etiopii. Amharczycy – jak pisze Kapuściński – są bardzo nieufni. Autor zdobył zaufanie przewodnika, ponieważ przekonał zagranicznych korespondentów, by nie skarżyli się cesarzowi na kiepskie działanie centrum prasowego zorganizowanego w czasie Konferencji. Teffera bardzo się obawiał tych skarg, ponieważ władca mógł go za to pozbawić życia. Dlatego przewodnik był bardzo wdzięczny autorowi „Cesarza”.
Książka Kapuścińskiego składa się z wypowiedzi byłych urzędników występujących anonimowo. Czytelnik nie poznaje ich imion i nazwisk, a jedynie inicjały. Ludzie ci pełnili na dworze cesarskim bardzo ważne w ich mniemaniu, choć dość groteskowe, funkcje. Mówi np. człowiek, który zajmował się sprzątaniem po cesarskim psie, ulubieńcu władcy. Zwierzę załatwiało się na buty urzędników, a zadaniem opowiadającego było wycieranie nieczystości. Inny z kolei wskazywał czas, kłaniając się odpowiednią ilość razy, w zależności od tego, którą godzinę miał pokazać. Cesarz nie korzystał z zegarka. Do zadań kolejnego opowiadającego należało otwieranie drzwi przed wychodzącym władcą, a jeszcze inny zajmował się podsuwaniem poduszek pod cesarskie nogi.
Opowiadania urzędników przytaczane są dosłownie, Kapuściński nie umieszcza w książce własnego komentarza – poza wyjątkowymi okazjami, kiedy opowiada o sposobie poznania Teferre i atmosferze Kongresu. Relacje byłych dygnitarzy są jeszcze bardziej przekonujące, niż gdyby autor opisał ich słowa – etiopski reżim wygląda groteskowo i śmiesznie, a zarazem strasznie. Najmniejsze uchybienie może kosztować życie, a lizusostwo i donosicielstwo są na porządku dziennym.
Podobne wypracowania do Ryszard Kapuściński „Cesarz” jako powieść reportażowa - cechy
- Motyw wędrówki w literaturze - opracowanie
- Witkacy „Szewcy” - Katastrofizm w „Szewcach” - opracowanie zagadnienia
- Aleksander Dumas „Trzej muszkieterowie” - charakterystyka Atosa
- Jan Kochanowski „Pieśń XXIV”, „Do losu” Juliana Tuwima - motywy horacjańskie w utworach
- Adam Zagajewski „Jechać do Lwowa” - interpretacja i analiza poematu
- Goethe „Cierpienia Młodego Wertera” - charakterystyka Lotty
- Władza i prawo stanowią podstawę dobrego państwa - na podstawie wybranych utworów, w tym „Balladyny”, rozważ tezę. Rozprawka
- Kazimierz Wierzyński „Matka”, „Zwykłe matczysko” Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej - motyw matki w utworach. Opracowanie
- Opis zdjęcia
- Sofokles „Antygona” - chrakterystyka Antygony. Tragizm Antygony
- Sławomir Mrożek „Tango” - charakterystyka Stomila
- Bruno Jasieński „Palę Paryż” - opracowanie, interpretacja powieści
- Julian Tuwim „Kwiaty polskie” - cechy poematu dygresyjnego na przykładzie utworu
- Mit o Tezeuszu - Dlaczego Tezeusz zostawił Ariadnę na wyspie Naksos?
- Wincenty Pol - biografia, życiorys
- Powieść poetycka - cechy na podstawie powieści „Giaur” George'a Byrona
- Metamorfoza bohatera i jej sens w literaturze - rozwiń temat na wybranych przykładach literackich
- Józef Pankiewicz „Dziewczynka w czerwonej sukni” - opis i interpretacja obrazu
- Jan Twardowski „Śpieszmy się kochać ludzi” - interpretacja i analiza
- Halina Poświatowska - twórczość - ogólna charakterystyka