Aleksander Dumas „Trzej muszkieterowie” - charakterystyka Atosa

Powieść „Trzej muszkieterowie” Aleksandra Dumasa należy do tych, z gatunku płaszcza i szpady. Jest to pierwsza część trylogii, opisująca przygody tytułowych muszkieterów (kolejne to „Muszkieterowie w dwadzieścia lat później”, „Wicehrabia de Bragelonne”). Inspiracją dla stworzenia dzieła stały się apokryficzne „Pamiętniki pana d'Artagnan”, kapitana-porucznika pierwszej kompanii muszkieterów Jego Królewskiej Mości, autorstwa Gatiena de Courtilza.

Akcja powieści umiejscowiona jest w siedemnastowiecznej Francji i Anglii. Atos jest jednym  głównych bohaterów historii. Pierwowzorem dla jego postaci był gaskoński muszkieter, Armand de Sillegue d'Athos d'Autevielle.

Atos był najstarszym z czterech królewskich muszkieterów. To młody ( mający około 30 lat) i przystojny mężczyzna. Pochodził z rodziny arystokratycznej. W życiu kierował się zawsze kodeksem honorowym. Miał wysokie wykształcenie. Był świetnym myśliwym. Jako jedyny, z czterech muszkieterów, nie miał kochanki. Atos to człowiek małomówny, tajemniczy, cichy i zamknięty w sobie. W nawet najbardziej niebezpiecznych sytuacjach, zachowywał niewzruszony spokój. Znany był ze zjadliwego i ostrego dowcipu. Atos to przede wszystkim człowiekiem honoru.

Gdy go poznajemy, ukrywa się pod pseudonimem. Jego prawdziwe imię to hrabia de la Fere. D’Artagnan, uciekając przez swoim prześladowcą, wpada na trzech muszkieterów w Paryżu. Jednym z nich jest Atos.

W młodości hrabia de la Fere poślubił Milady, siostrę księdza, w której zakochał się od pierwszego wejrzenia. Podczas jednego z polowań żona hrabiego zemdlała. Udzielając jej pomocy, mężczyzna zauważył na ramieniu tatuaż w kształcie lilii - symbolu złodziei i przestępców, znaku skazańców. Wzbudziło to w bohaterze pogardę do kobiety, w której był zakochany. Historia ta odbiła się na przyszłym życiu hrabiego i jego kontaktach z kobietami.
Uciekając przed przeszłością, postanowił rozpocząć służbę jako muszkieter, pod pseudonimem - Atos. Jedyne pamiątki, jakie zachował, po dawnym życiu, to portret przodka oraz szpada. Zaprzyjaźnił się z dwoma muszkieterami, Aramisem i  Portosem. Większość czasu Atos spędzał na pojedynkując się i uprawiając hazard.

Był prawdziwym i oddanym przyjacielem. Bronił d’Artagona przed zemstą  kardynała Richelieu i jego byłej żony, Milady. Chcąc, by w końcu sprawiedliwość została wymierzona, sprowadził kata. Postawił kobietę przed sądem i dopilnował by doszło do jej egzekucji. Milady skazano na śmierć poprzez powieszenie.

Za swoje zasługi Atos otrzymał nominację na porucznika. Jednak odrzucił awans. Dla niego priorytetem było zapomnienie o  bolesnej przeszłości, zdradzie jedynej kobiety, w której był kiedykolwiek zakochany, o zranionym sercu i dumie. Nieważne dla niego były stanowiska, tylko osiągnięcie spokoju ducha.

Atos to człowieka czynu, odważny. Za swoich przyjaciół był zdolny oddać życie. Każde jego krok, był próbą ucieczki od wspomnień. Był człowiekiem skromnym. Nie zależało mu na odznaczeniach, wspinaniu się po szczeblach kariery wojskowej. Porzucając przeszłość, nigdy nie zapomniał o dobrych manierach. Dla swoich przyjaciół był autorytetem.