Jarosław Iwaszkiewicz „Panny z Wilka” - motyw kobiety w „Pannach z Wilka” Iwaszkiewicza. Opracowanie

W „Pannach z Wilka” Jarosława Iwaszkiewicza przedstawiony zostaje powrót Wiktora Rubena do miejscowości Wilko, gdzie spędził swoją młodość. Z tamtymi czasami nierozłącznie wiążą się kobiety, wśród których upływał mu najpiękniejszy okres jego życia. Prędko orientuje się on, że mogą stać się one kluczem, otwierającym drzwi do wspaniałej przeszłości.

Rozczarowanie swoim obecnym życiem, niezadowolenie z obranej drogi, w końcu smutek po śmierci przyjaciela – te wszystkie negatywne uczucia pragnie uciszyć w Wilku. Wraca tu, by przywrócić swojej egzystencji dawną radość, doznawaną właśnie w tym miejscu. W każdej z poznanych kobiet widział dawniej piękno i doskonałość. Obcując z nimi czuł się szczęśliwy, miał wszystko to, czego brakuje mu obecnie. Mijające lata uwidoczniły jednak niedoskonałość dawnych fascynacji. Wiktor Ruben mitologizował te kobiety, myśląc że dzięki nim uda mu się przywrócić miniony dawno okres. Tutaj odsłania się jednak okrucieństwo płynącego czasu – każda kolejna próba odnowienia dawnych przeżyć kończy się niepowodzeniem i utwierdza bohatera w przekonaniu o tym, że jego starania są daremne. Nie doznaje już tej samej satysfakcji dotykając ciała Joli, Fela dawno już nie żyje, a przypominająca mu ją Tunia jest za młoda. Każdą z kobiet zmienił czas.

Próbując określić ich symboliczną funkcję w utworze, należy skupić się na przemianie, która dokonała się w ich życiu. Niegdyś budzące pożądanie, rozpalające uczucia Rubena, wiodą teraz zwykłą i prozaiczną egzystencję. Z dawnych, niemalże obiektów czci bohatera, stały się teraz powodem jego rozczarowania. Mąż Julci – pan Kawecki – jest symbolem prowadzenia jałowego, nudnego, pozbawionego fantazji życia. Na ich przykładzie pokazana została zmiana przychodząca wraz z upływającym czasem.

Rozpatrując ten problem, warto jeszcze podkreślić, że każda z opisanych kobiet weszła w odpowiednią rolę społeczną, natomiast Wiktor Ruben wciąż ma z tym problemy – praca w Stokroci nudzi go, przyjeżdżając do Wilka goni to, co dawno utracone. Jego byłe współtowarzyszki założyły rodziny, wychowują dzieci, pełnią swoje obowiązki. Wyjątkiem jest tylko Jola, często widywana w towarzystwie podejrzanych mężczyzn.

W „Pannach z Wilka” kobiety stają się spoiwem pomiędzy teraźniejszością i przeszłością. To żywy obraz tego, w co przekształciły się marzenia Rubena. Stanowią manifestację upływającego czasu i idącej z nim w parze zmiany. Mimo nawiązania Romansu z Jolą, Wiktorowi nie udaje się powrócić do emocji, które towarzyszyły mu dawniej. To wszystko uświadamia bohaterowi, że musi utożsamić się z obraną w życiu drogą i pozostać wiernym dokonanej decyzji.