Opis Olimpu - „Mitologia”

„Łańcuch gór, pełen ogromnych skał kształtem przypominających głowy, okryte siwizną śniegów, przepastne otchłanie pieczar, w których biją źródła spływające wartkimi strumieniami ze stromych zboczy porosłych zieloną szczeciną lasów. Olimp. W przejrzystym powietrzu widać stąd całą Macedonię i całą Tesalię, której rzeki rysują się jak na karcie błękitnymi wstęgami”. W ten sposób rozpoczyna się opis tego magicznego miejsca w „Mitologii”.

Olimp był siedzibą Zeusa, najwyższego boga, któremu inni musieli być posłuszni. Władzę na Olimpie otrzymał po walce z gigantami. Z braćmi – Posejdonem i Hadesem – podzielił się on władzą nad światem. Posejdon został władcą morza, Hades władcą podziemi, Zeus zaś dostał Olimp jako królestwo władcy nieba i ziemi. Mieszkał on tam z żoną, Herą. Na Olimpie panowały ład i harmonia. Królestwo to było bogato zdobione, było tam czysto i przyjemnie. Bram strzegły boginie pór roku – hory. Na tej podstawie można się domyślać, że miejsce to nie było ogólnodostępne, zwłaszcza zaś nie było dostępne dla zwykłych śmiertelników.

Na Olimpie trwało wieczne szczęście. Nikt tu nie cierpiał ani nie chorował, a kłótnie były szybko zwalczane. Szczególnym rytuałem, który tutaj kultywowano, było delektowanie się ambrozją – pokarmem bogów. Dodawał on siły, rozjaśniał myśli i zapewniał nieśmiertelność duszy. Ambrozja chroniła bogów przed śmiercią i starością, przez co była niezwykła i tylko im dostępna.

Na Olimpie panowała radość. Grano tu na instrumentach, śpiewano pieśni, wspólnie tańczono. Często spotykano się w szerokim gronie w celach towarzyskich, prowadzono wtedy dyskusje i narady.

Olimp wydawał się być krainą wiecznej szczęśliwości, gdzie nie płynie czas, nie ma zła, biedy i ucisku, są tylko radość i dobrobyt. Bogowie zdają się nieustannie odpoczywać i korzystać z dostępnych im wygód. W takim miejscu pragnąłby mieszkać każdy. Bo któż nie chciałby żyć bez problemów, trosk, cierpienia? Któż nie chciałby być nieśmiertelny, wiecznie młody i piękny?

Olimp do dziś funkcjonuje jako synonim szczęśliwości i dobrobytu, miejsce dostępne tylko dla bogów, może więc dlatego tak idealne.