Małgorzata Musierowicz „Jeżycjada” - Charakterystyka profesora Dmuchawca

Profesor Dmuchawiec jest postacią pojawiającą się niemal we wszystkich tomach cyklu autorstwa Małgorzaty Musierowicz pod tytułem „Jeżycjada”. Po raz pierwszy spotykamy się z nim w rozpoczynającej popularną serię dla młodzieży powieści „Szósta klepka”, pochodzącej z 1977 roku. Dmuchawiec jest tutaj wychowawcą klasy w poznańskim liceum poligraficznym, do którego uczęszcza główna bohaterka książki – Celestyna Żak.

Nauczyciel języka polskiego odegra także znaczącą rolę w tomie zatytułowanym „Kwiat kalafiora”, stanowiącym trzecią część cyklu. Jego dobrotliwe i otwarte na innych ludzi usposobienie zainspiruje jego uczniów do utworzenia grupy badającej reakcje na tzw. Eksperymentalny Sygnał Dobra w postaci uśmiechów rozdawanych na ulicy przypadkowo napotkanym osobom. Stanie też w obronie młodych ludzi w sytuacji, gdy w wyniku donosu wścibskiej sąsiadki zostaną oni oskarżeni o spiskowanie i rozprowadzanie narkotyków.

Metody wychowawcze starego profesora znacząco różnią się od tych, jakie stosują wobec uczniów liceum poligraficznego inni nauczyciele. Dmuchawiec przeprowadza wśród swoich wychowanków ankiety, które mają pomóc trafniej ocenić ich charakter i predyspozycje, a przez to nie tylko lepiej dobrać strategię nauczania, ale również stale śledzić zmiany zachodzące w mentalności młodych ludzi i nie tracić z nimi pełnego kontaktu, polegającego na wzajemnym zrozumieniu i szacunku. Swoją ogromną wiedzę przekazuje z niebywałą pasją, która nawet najbardziej opornych uczniów przekonuje do zagłębienia się w literaturę i podjęcia wspaniałej przygody, jaką jest poszukiwanie jej sensów i kontemplacja nieśmiertelnego piękna.

Profesor Dmuchawiec staje się ważną osobą w życiu każdego człowieka, któremu miał okazję przekazywać swoją imponującą, niezwykle szeroką i zawsze zaopatrzoną w stosowny komentarz wiedzę. Jego uczniowie odwiedzają go nawet wiele lat po ukończeniu szkoły, on sam zaś interesuje się ich losami i żywo przejmuje się tym, co ich spotyka. Szczególnie bliską jego sercu zdaje się Gabrysia Borejko, której losy i historia nieszczęśliwego małżeństwa z Januszem Pyziakiem są powodem jego osobistych zmartwień i wyrzutów sumienia wobec przekonania, że mógł w tej sprawie jakoś zainterweniować lub chociażby przestrzec swoją dawną uczennicę przed człowiekiem, w którym jego instynkt psychologa nie wyczuwał nic dobrego.

W powieści „Opium w rosole” z 1986 roku profesora Dmuchawca poznajemy również jako troskliwego dziadka, przyjmującego pod swoje skrzydła główną bohaterkę historii, nazywaną przez wszystkich Kreską. Nauczyciel jest już na emeryturze, na którą zwierzchnicy wysłali go z powodu jego na wskroś humanistycznych, niepasujących do współczesnego systemu politycznego poglądów.

Profesor Dmuchawiec stanowi symbol „pedagoga starej daty” – nauczyciela wierzącego w swoją misję, przekazującego młodym pokoleniom nie tylko wiedzę polonistyczną, ale również pewnego rodzaju mądrość życiową, z której bohaterowie „Jeżycjady” chętnie korzystają. Cały cykl pełen jest wygłaszanych przez niego aforyzmów, którym z powodzeniem można by poświęcić osobny tom.