Eustachy Rylski - biografia, życiorys

Mistrz ciekawej fabuły, który na kolejne swoje dzieła każe niejednokrotnie długo czekać. Jeden z najwybitniejszych współczesnych polskich prozaików.

Przychodzi na świat w Nawojowej, w trudnych czasach wojny, gdy ludzkie życie często składane jest na ołtarzach walki. Nigdy nie pozna swojego ojca, żołnierza Armii Krajowej, który zostaje rozstrzelany tuż przed narodzinami syna. Dzieciństwo spędza w otoczeniu kobiet, gdyż jak sam wspomina: „ (...) mężczyzn wybito do nogi.” Rylski nie kończy renomowanych szkół i uniwersytetów. Już jako 17-latek rozpoczyna pracę w charakterze  referenta technicznego w bazie samochodowej nieopodal Jeleniej Góry. Potem będzie podejmował się bardzo różnych prac, aż w końcu założy własną firmę remontowo-budowlaną.

Debiut Rylskiego przychodzi stosunkowo późno, bo dopiero w 1983, jednak od razu staje się wielkim wydarzeniem. Wtedy to właśnie w „Literaturze” ukazuje się utwór pt.: „Stankiewicz” zwracający na siebie uwagę bardzo dojrzałą jak na pierwszą książkę formą oraz doskonałym warsztatem. Autor zostaje zatem poproszony o dopisanie rozszerzenia i w ten sposób powstaje „Stankiewicz. Powrót”. Przez najbliższe 2 dekady Eustachy Rylski będzie tworzył głównie scenariusze teatralne dla Teatru Telewizji. W tym okresie powstają dramaty: „Chłodna jesień”, „Zapach wistarii”, „Netta”, „Co nie jest snem” i „Sprawa honoru”. Ponadto w 1987 wydaje także zbiór opowiadań, „Tylko chłód”,  który niestety nie powtarza już sukcesu debiutu. Ponownie opublikuje swoje większe dzieło dopiero w 2004 r. Będzie to nagrodzony Nagrodą im. Józefa Mackiewicza „Człowiek w cieniu”. Kolejna książka, „Warunek” (2005), zdobędzie z kolei nominację do Nagrody Nike. W 2009 do rąk czytelnika trafia także zbiór esejów pt.: „Po śniadaniu”, będący fascynującą podróżą po świecie literatury. Ostatnio ukazała się najnowsza książka pisarza, „Na Grobli” (2010),osadzona w realiach początku lat ’80 minionego wieku.

Rylski  mieszka wraz z żoną w podwarszawskim Chotomowie.